zondag 31 december 2017

Focus, en groei!

De liefde van God zichtbaar in de stormen van ons leven.


‘Mijn God!
Op U vertrouw ik.’
Psalm 25:2a

‘Ontwaak, noordenwind, en kom, zuidenwind, waai door mijn tuin, 
zodat de geur van zijn specerijen zich verspreidt.’ 
Hooglied 4:16


Nog slechts één dag en het jaar 2017 is voorbij.
Het was (opnieuw) een veel bewogen jaar.
Vooral de afgelopen maanden zijn af en toe behoorlijk heftig geweest.
Ik kan er niet veel over zeggen, ik wil de privacy van mijn kind(eren) niet schenden.
Maar mooie dingen gingen regelmatig bijna hand in hand met zeer heftige dingen, die mij soms bijna tot wanhoop brachten, omdat ik simpelweg gewoon niet wist wat te doen.
Menige schreeuw is naar boven opgestegen, maar ik heb ook ervaren dat elke schreeuw werd gehoord.
Nee, niet elke schreeuw is beantwoord met een positief gevolg, maar wel met kracht, en/of rust en vrede.

Het is ook om deze redenen dat er van schrijven niets meer is gekomen.
Het was een bewuste keuze van mij om dit (tijdelijk) stop te zetten en om mij te richten op tijd met God puur alleen voor mijzelf, omdat ik Zijn extra nabijheid en kracht zo nodig had.
Het hielp mij door de moeilijke dagen en tijden heen, en gaf mij de kracht om dat te kunnen doen wat gedaan moest worden zonder er zelf aan onderdoor te gaan.
Maar nu, aan het einde gekomen van dit jaar, wil ik dit jaar toch afsluiten met een klein schrijfsel.


Het woord ‘Focus’ was mijn One Word voor dit jaar, en dit woord is duidelijk verweven in alle stukjes die op dit blog staan.
Het was elke keer weer heel bijzonder om hierover na te denken en het op te schrijven, zodat ik het ook nog eens terug kan lezen.
Maar het brengt mij ook terug naar het gedicht ‘Neem de tijd, o mijn ziel …’
Een gedicht, dat dit jaar centraal stond in mijn leven; wat ik ook uitgeprint had en in mijn agenda geplakt, omdat ik had ervaren dan dit de meest belangrijke Focus is.
God, Zijn liefde en alles wat daaruit voortvloeit.
Mag ik je nog even meenemen naar dat gedicht?

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd om te overdenken,
hoe groot Zijn liefde is.
Neem de tijd om te overdenken
op welke wijze Hij Zijn liefde laat zien.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd en vind rust
in Zijn liefde en trouw.
Neem de tijd 
tot je gevuld bent
met verwondering,
aanbidding en vreugde.

Deze twee coupletjes heb ik aan de binnenkant van de kaft van mijn agenda geplakt.
Er hoort nog een coupletje bij, maar dat paste er niet meer bij en ik dacht dat het niet zo erg was, maar eer de maand januari om was had ik ook dit uitgeprint en ergens anders opgeplakt, omdat het er echt bij hoort en zonder niet compleet …

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd 
tot deze kostbare waarheid
deel is van je leven.
Neem de tijd 
en groei in volharding
en standvastigheid.

Neem de tijd, o mijn ziel,
neem de tijd  …

Neem de tijd tot deze kostbare waarheid deel is van je leven; neem de tijd en groei in volharding en standvastigheid …

Het is niet zo moeilijk om Gods liefde te zien als alles (redelijk) voor de wind gaat.
Het is niet moeilijk Gods liefde te zien als Zijn woord je hart raakt, je Zijn liefde proeft in Zijn woord, of in andere dingen, je bemoedigd wordt door muziek of lieve telefoontjes, kaartjes, mailtjes …
De kostbare waarheid van Zijn liefde echter deel laten worden -deel laten zijn, van je leven heeft niet zozeer te maken met voelen en ervaren, maar met er ook uit te leven, ook -en misschien wel juist, als het leven moeilijk is en zwaar.
Als stormen razen, regen maar blijft vallen; of als alles dor is en droog.
Ik geloof dat geestelijke groei juist plaats kan vinden in de meest moeilijke en zware tijden van ons leven, en het dan zichtbaar wordt of deze kostbare waarheid deel is van je leven of niet.
Het is in deze tijden dat we kunnen groeien in volharding en standvastigheid, afhankelijk van de keuzes die we maken.

Vaak willen we het liefst dat moeilijke en stormachtige periodes van ons leven maar snel voorbij zijn; dat dorre en droge seizoenen liever gister dan vandaag voorbij zijn, maar hoe kunnen we nu volharding en standvastigheid leren als iets snel voorbij is?
Leert een kind juist niet lopen doordat het volhard ondanks al het vallen?
Wint een atleet niet een marathon door jarenlang afzien in allerlei trainingen?
Brengen sommige studies van jaren en jaren ons niet juist bij het beroep dat we zo graag willen uitoefenen?
Volharding en standvastigheid zijn dingen die bij ons leven horen om iets te kunnen bereiken, dus waarom deinzen we er dan vaak zo voor terug als het gaat om groei in ons geestelijk leven?

We leven in een maatschappij van comfortabel, gemakkelijk, snel en eenvoudig.
Van wegwerp, plezier, ik gerichtheid, van alles moet maar kunnen en je moet vooral niet te moeilijk doen.
Zelfs in christelijke kringen zijn er groeperingen waar alleen vreugde en voorspoed tellen en waar geen plaats is voor lijden en verdriet.
En dat terwijl Jezus Zelf gehoorzaamheid geleerd heeft door lijden heen!
En dat, terwijl Gods woord zelf zegt, dat de troost waarmee Hij ons heeft getroost, wij anderen kunnen troosten.

Verlang ik dan naar lijden, naar moeilijkheden, pijn en verdriet?
Nee, echt niet, soms vind ik eigenlijk diep van binnen dat ik mijn portie wel heb gehad, maar ja, God duidelijk nog niet en ik weet ook best wel dat ik nog steeds heel veel heb te leren.
Toch ervaar ik met de tijd die achter me ligt en waar ik nu doorheen ga dat de woorden van het derde coupletje nu van toepassing zijn.
Juist deze periode is de tijd voor mijn ziel waarin deze waarheid nog meer deel wordt van mijn leven, en waarin ik nog meer groei in volharding en standvastigheid.


Onze Kerstdagen waren alles behalve rustig en vredig, ze waren heel dubbel.
De rust en vrede van het Kind in de kribbe, van de Redder die naar deze wereld kwam om ons te redden, werd wreed verstoort door paniek, boosheid, pijn en verdriet in familiekring, en hadden nog enkele dagen hun nasleep in mijn gevoelens en gedachten.
En nog steeds is daar diep van binnen af en toe dat knagende gevoel van onrust en zorg.
Maar het is op deze momenten dat ik (wij) een keuze hebben: wat doe ik?
Laat ik mij meeslepen in al deze gevoelens en mij er door beheersen, of ga ik er mee naar God?
Laat ik bij Hem mijn tranen de vrije loop, of geef ik me over aan zelfmedelijden dat dit juist mij/ons moet overkomen op deze dagen en dat onze Kerstdagen op deze manier eigenlijk worden vergald?

Als er één ding is dat mijn One Word ‘Focus’ mij heeft gebracht dit jaar, mij heeft geleerd, dan is het wel dit, namelijk om niet toe te geven aan dit soort gevoelens en gedachten, maar om naar de Heer te gaan.
Nee, die gevoelens en gedachten zijn dan heus niet in één keer weg, en nee, ook de problemen zijn niet weg; het stuk ongerustheid blijft, zo ook de zorg, maar ik sta er niet alleen voor.
Elke keer als dat knagende gevoel sterker wordt, ren ik naar Hem en vraag Hem om erin te komen.
Soms komt er dan rust, maar soms vraagt God ook van mij om ondanks die knagende gevoelens mijn aandacht te richten op wat ik moet doen, en dat gewoon doen, hoe moeilijk dit soms ook is.


Het brengt mij even terug in de tijd, naar toen ik nog jong was en geloof voor mij betekende of op de top van een berg, of in het diepste dal; iets anders was er niet, kende ik niet.
Ik moest God ervaren, Hem voelen, want anders …
De toppen waren fantastisch, maar de dalen waren heel diep en konden me voor heel lange tijd vasthouden.
Ik kon maar niets met mijn geloof als ik Hem niet ervoer; hoe moest ik toch leven zonder Zijn aanwezigheid, Zijn liefde, Zijn zorg te voelen?
Ik kon toch niet zonder Hem!
Maar ik wist ook niet hoe ik met Hem moest leven als ik Hem niet ervoer.
Ja, voor korte tijd lukte dat wel, maar als het langer duurde …

Het begin van de ommekeer kwam toen mijn jongste broertje verongelukte op 21 jarige leeftijd.
Hij was nog die maandag bij ons thuis geweest, en had onze drie jongens nog te eten gegeven,
en op de vroege zaterdagmorgen werden we om 7.00 uur wreed gewekt met het telefoontje dat hij dood was.
Hoe groot mijn verdriet ook was, hoe nauwelijks te bevatten dat hij nooit meer zou komen en spelen met onze jongens, we geen gesprekken meer zouden voeren, God tilde mij op en droeg mij door dit alles heen.
Zo was er vrede te midden van dit grote verdriet, en werden de dagen dat hij nog bij ons was heel bijzonder.
Maar het werd ook de tijd waarin ik één van de belangrijkste lessen van mijn leven begon te leren.

Met het overlijden van mijn broertje, kwam ik er pas goed achter hoeveel ik eigenlijk van hem hield.
Nimmer was dit gevoel zo duidelijk en intens geweest als in de tijd nadat hij was verongelukt.
En ik besefte, dat zolang hij er was, het allemaal eigenlijk gewoon is.
Je weet dat je van elkaar houdt, ook al voel je dit gewoon nu eenmaal niet altijd.
Maar zijn abrupte dood bracht mij dit besef: ook al voelde ik niet altijd dat ik van hem hield, dat wilde niet zeggen dat ik niet van hem hield.
En langzaam daalde er een diepere betekenis van dit alles in mijn hart.
Ook al voel ik niet dat God van mij houdt, dat wil niet zeggen dat Hij niet van mij houdt!
Ook al voel en ervaar ik Zijn aanwezigheid niet, dat wil niet zeggen dat Hij er niet is!
Ook al voel en ervaar ik niet Zijn zorg niet, dit wil niet zeggen dat Hij niet voor mij zorgt!

En zo begon hier één van mijn te leren levenslessen van leven in geloof ook als ik niet voel of ervaar.
Een levensles die gepaard gaat met vallen en opstaan; levensles van volharding en standvastigheid.
Een levensles, waar ik als ik er nu op terugkijk zoveel groei zie.
Groei, die alleen maar mogelijk is, als ik er de tijd voor neem om me er door heen te worstelen, om er doorheen te gaan, en er niet voor weg te lopen.
Lieve zus (broer), vrees daarom de strijd en worsteling niet!
God gebruikt het om je te doen groeien; groeien in geloof en vertrouwen in Hem, groeien in volharding en standvastigheid.


Mijn God, op U is mijn vertrouwen,
Ik weet: op U kan ik mijn leven bouwen.
Wat er ook gebeurt, ik ben nooit alleen.
Uw Vaderarmen zijn altijd om mij heen.

Kom maar, noordenwind, koud en guur,
ook al maak je mij het leven nog zo zuur,
ook al verkil je mij tot op het bot,
toch krijg je me niet kapot.

Kom maar, noordenwind, guur en koud,
er is Iemand, die van mij houdt.
Zijn liefde verwarmt mijn hart,
te midden van alle pijn en smart.

Kom maar, noordenwind, ik kan je aan,
want Hij die groter is, zal naast mij gaan.
Hij leidt mij door elke omstandigheid,
en leert mij volharding en standvastigheid.

Kom maar, noordenwind, kom maar op,
want de zuidenwind verwarmt mijn verkilde bot,
en verspreidt mijn geur van geloof en vertrouwen
en iedereen zal weten: op God kun je bouwen.


Lieve Vader in de hemel, soms kan het lange tijd stil zijn, maar ook deze tijden gebruikt U om ons te onderwijzen en ons dichter en dichter bij U te brengen.
Terugkijkend, lieve Vader op het afgelopen half jaar, is het een heel bijzondere tijd geweest, hoe moeilijk soms ook.
Het maakt mij stil te zien, hoeveel bemoeienis U met mijn leven had, en hebt.
Het maakt mij stil te beseffen, dat U zoveel van mij houdt.
Het maakt mij stil en doet mij tegelijk verlangen naar nog meer van U, meer van Uw Geest, meer heiliging in mijn leven.
Hier ben ik, Heer.

Ik bid U, lieve Vader, voor een ieder die worstelingen vrezen, die bang zijn voor de strijd die ze hebben te strijden, of voor de strijd die nog komen gaat.
En ook ikzelf hoor daarbij, want ook al ga ik de strijd aan, het is vaak met vrees en beven.
Maar ik bid, dat te allen tijd Uw kracht boven onze zwakheid zal staan, dat U ons tegemoet komt met geloof in ons ongeloof, met moed en vertrouwen om de wedloop te lopen en zo te groeien in volharding en standvastigheid tot de dag dat we U zullen zien van aangezicht tot aangezicht en in deze wetenschap:
‘Nooit zult U ons alleen laten gaan; nooit zullen we ergens alleen voor staan.
U gaat met ons mee op al onze wegen; U zult ons altijd beschermend omgeven.’
Dank U, Vader, dat we zo, in deze zekerheid, het oude jaar uit kunnen gaan en het nieuwe jaar in.
Dank U wel; ik prijs Uw grote Naam!

- Amen - 












Gods rijke zegen voor het komende nieuwe jaar;
Zijn onmisbare aanwezigheid en Zijn liefdevolle bemoeienis in ons leven,
en dat we allen dichter en dichter tot Hem zullen groeien.

Een liefdevolle groet,
Rita

dinsdag 8 augustus 2017

De liefde van God zichtbaar in Zijn nimmer aflatende zorg ...

‘De Here geeft genade en ontfermt Zich liefdevol.
Hij heeft een onmetelijk geduld en is groot in Zijn goedheid en liefde.
De Here is goed voor iedereen en vol liefde ontfermt Hij Zich over alles wat Hij heeft gemaakt.’

Psalm 145:8,9
(Het Boek)


Door heel de Bijbel heen zien we dat God zorgt voor wat Hem toebehoort.
Wat voor puinhoop de mens er ook van maakt, God trekt Zijn hand niet af van hen die Hem zoeken en/of liefhebben.
En in Zijn zorg voor de mens, ongeacht de puinhoop die hij er regelmatig van maakt, zien we Zijn onvoorwaardelijke liefde.
Als ik zo voor deze maand word bepaald bij de zichtbaarheid van Gods liefde in Zijn nimmer aflatende zorg, dan mocht ik dit zelf opnieuw aan de lijve ondervinden …


‘You're gonna be ok’

Ken je dat gevoel, dat gevoel van dat je niet meer verder kunt?
Dat gevoel dat je het niet meer aan kunt; er niets meer bij kan hebben?
Je hart is zwaar, je gemoed is zwaar, en het licht is zelfs verdwenen aan de horizon.
Je kent en weet alle mooie woorden en beloften uit de Bijbel, en hoe God nabij is enz. en toch … alles is je gewoon ineens teveel, de stapel is gewoon even te groot geworden.
Je stille schreeuw klinkt door je tranen heen naar boven, maar met alles wat je weet, kun je gewoon even helemaal niets.
Je kracht is op en voor je gevoel kun (wil) je niet meer verder

Vorige week waren er een paar dagen dat ik door een opeenstapeling dingen die gebeurden dit gevoel had.
Ik probeerde me vast te klampen aan Hem, aan Zijn woord, aan …, maar het lukte me niet en boven bleef alles stil, zo akelig stil.

Ik weet dat Hij erbij is.
Ik weet dat ik niet alleen ben.
Ik weet Zijn beloften.
Maar niets van dit alles leek genoeg om me op te beuren zodat ik verder kon, en alles aankan.
Totdat … totdat ik op mijn laptop mijn media player aanzette waar de cd van Brian en Jenn Johnson opstaat.
Met iedere keer dat ik hem aanzet worden de nummers wisselend afgespeeld, dus ik weet nooit welk nummer begint als ik hem aanzet.
En dat maakt het nu net zo bijzonder, want toen ik hem aanzette, begon deze keer het nummer: ‘You’re gonna be okay’.

Hoewel ik hem bewust aanzette, hoorde ik in eerste instantie toch niets van wat ze zongen, tot de woorden ‘Just remember that you're a fighter, a fighter’ klinken, en deze woorden komen mijn oren binnen.
Maar ik wil er even niet aan, ik wil even niet horen dat ik een vechter ben, en sterker dan ik denk, en onder tranen schreeuw ik dit stilletjes uit naar Hem.
Dan klinken de volgende woorden: ‘Don't give up and don't give in. This won't last, it's not the end, it's not the end. You're gonna be ok’ - Geef niet op, geef er niet aan toe; dit duurt niet voort, het is niet het einde, je komt er wel/het komt goed’, en dan gebeurt er iets in mijn binnenste.
‘Just take, one step, closer. Put one foot in front of the other. You'll, get through this . Just follow the light in the darkness.’
‘Neem gewoon de volgende stap. Zet de ene voet voor de andere. Je komt er wel doorheen. Volg gewoon het licht in de duisternis.’

Ik zet het nummer op repeat en adem de woorden in; ik ervaar het alsof het God Zelf is Die tegen mij spreekt.
‘Don't give up and don't give in. This won't last, it's not the end, it's not the end …’

‘Hold on, don't let go. Hold on, don't let go.’
‘Houdt vast, laat niet los …

 ‘I know you think, that you are too far gone. But hope is never lost. Hope is never lost.
‘Ik weet dat je denkt dat je te ver heen bent, maar we zijn niet zonder hoop, nooit!
Hold on, don't let go. Hold on, don't let go.’

‘And you're stronger than you know. Stronger than you know. Hold on, don't let go. Hold on, don't let go.’

Mijn ziel komt tot rust als de woorden keer op keer binnenkomen, en ik ervaar hoe de vijand wijkt voor de kracht die God laat voortkomen uit de woorden en de muziek en ik ervaar dat ik weer verder kan; God heeft mij opgetild.
Waar ik niet bij machte was om mijn hoofd omhoog te richten van de omstandigheden af, was het als het ware alsof de Here Jezus mijn kin zachtjes optilde naar Hem toe, waardoor ik keek in ogen vol liefde en bewogenheid.
De eerste dagen erna was ik nog verschrikkelijk moe, maar God zegende mij met een goede nachtrust, waardoor ook de vermoeidheid verdween.
Zo mocht ik opnieuw ervaren dat God mij ziet en voor mij zorgt en in mij hoor ik de volgende woorden van de Here Jezus: ‘En zie, Ik ben bij je, al de dagen (van je leven) tot aan de voleinding van de wereld!’
(Mattheüs 28:20)






Maar ook gisteren (vrijdag), bij onze gebedsochtend voor de Vervolgde Vrouwen, word ik bepaald bij Gods nimmer aflatende zorg.
Menigmaal kom ik met een zwaar gemoed thuis door de afschuwelijke verhalen, en soms ben ik zelfs de rest van de dag van slag, zo heftig zijn de verhalen soms.
Maar ook klinken hun getuigenissen over Gods liefde en trouw door de afschuwelijke dingen die gebeurd zijn in hun levens, door.
Naast alle verschrikkingen, lees ik over hoe God voorziet in onderhoud, financiën, mogelijkheden schept voor traumazorg, de juiste mensen daarvoor op hun pad brengt, genezing en herstel geeft van trauma’s, bevrijdt, naasten tot geloof brengt, bemoedigingen geeft, gewoon wonderen doet, dromen geeft, .…
Als ik lees over hun dankbaarheid, geloof en vertrouwen omdat zijzelf, dwars door alles heen, Gods liefde en zorg mochten zien en ervaren.

Met hen begrijp en snap ik vaak (meestal) niets van het waarom, of hoe Hij dit allemaal (en vele andere dingen) kan aanzien en laten gebeuren, maar ik geloof met heel mijn hart dat er niets gebeurt buiten Hem om.
Ik geloof dat Hij, in Zijn voor ons ondoorgrondelijke wijsheid en liefde, Zijn plan volvoert en werkelijk alle dingen doet meewerken ten goede voor wie Hem liefhebben.
Ik geloof in Zijn almacht, in Zijn alwetendheid, in Zijn grootheid en in Zijn macht.
En hoewel mijn menselijke natuur nog steeds met regelmaat opstaat tegen Hem, toch onderwerp ik mij ook steeds opnieuw aan Hem, omdat ik geloof in Zijn leiding, in Zijn liefde, in Zijn wijsheid, ook al begrijp ik helemaal niets van de dingen die gebeuren.

Hoe meer ik kennis krijg van God, hoe meer ik Hem leer kennen.
Hoe meer ik Hem leer kennen, hoe meer mijn vertrouwen groeit.
Hoe meer mijn vertrouwen groeit, hoe dichterbij Hij komt.
Hoe dichterbij Hij komt, hoe meer ik ervaar van Zijn rust en vrede.
Hoe meer ik ervaar van Zijn rust en vrede, hoe meer ik leer loslaten.
Hoe mee ik leer loslaten, hoe meer Hij in en door mijn leven kan doen.
En hoe meer Hij kan doen in en door mijn leven, hoe meer Hij wordt gezien en verheerlijkt.

>> Mattheüs 24


Oude Testament

Het Oude Testament is een bron van zegen als het gaat om het zien/ontdekken van Gods nimmer aflatende zorg.
Het toont ons de persoonlijke verhalen van mensen zoals jij en ik, met al hun fouten en gebreken, hun ongeloof en twijfels en van alles meer, en we zien hoe God Zich, ondanks alles, niet van hen afkeert; dat er steeds vergeving is voor hen die berouw hebben, en dat Hij toch steeds opnieuw voor hen zorgt.


Adam en Eva

Als Adam en Eva het verprutsen in het paradijs, zien we niet alleen dat God in Jezus een oplossing geeft voor de gehele mensheid, maar ook dat Hij voor hen beiden persoonlijk echt zorgt.
Door hun zonde ontdekten Adam en Eva dat zij naakt waren, maar God Zelf maakte voor kleren van dierenhuiden.
En nee, Hij gooide ze vervolgens niet voor hun voeten op de grond, zo van trek dit dan maar aan, nee, vervolgens trekt Hij hen Zelf die kleren ook aan.
Wat een liefde, en wat een zorg ligt hierin besloten!
En als God ze daarna uit het Paradijs stuurt, weg van die prachtige plek, dan doet Hij dat niet om hen te straffen, nee, Hij doet dat om te voorkomen dat ze van de Boom des Levens zouden eten, want dan zouden ze voor altijd moeten blijven leven zonder die intieme relatie met hun Heer en God.
Ja, er waren weldegelijk consequenties voor hun daden, maar in alles blijft God van hen houden en voor hen zorgen.
(Genesis 3)


Noach

In het verhaal van Noach zien we dat er in Gods liefde en zorg wel een verschil is of mensen Hem liefhebben, Hem willen dienen, Hem zoeken, of niet.
En eigenlijk zien we dat door heel de Bijbel heen terugkomen.
Wat we daarbij voor ogen moeten houden, is dat God daarbij niet naar uiterlijkheden kijkt, maar naar het hart van mensen. (1 Sam. 16:17)

In de tijd van Noach deden de mensen zoveel kwaad op aarde, dat God zelfs ‘spijt kreeg’ dat hij de mensen had gemaakt.
In menselijke termen zouden we kunnen zeggen, dat doordat de mensen alleen maar deden wat in strijd was met Gods wil, God zo tot in het diepst van Zijn ziel was gekwetst, zo op Zijn hart was getrapt, dat Hij besluit om een einde te maken aan het leven op aarde.
Alleen Noach deed niet mee met al deze slechte dingen, Noach leefde met God, leefde naar Zijn wil en vond daardoor genade in Gods ogen.
Daarom vertelt God aan Noach wat Hij gaat doen en Hij geeft hem de opdracht om een hele grote boot te bouwen zodat hij en zijn gezin, en van alle dieren twee stuks, gered zouden worden van de watervloed die God zou sturen om zo het kwaad van de aarde te vernietigen.
Noach gehoorzaamt en bouwt de boot.
Als de boot klaar is, gaat Noach en zijn familie aan boord en God stuurt de dieren, twee bij twee, een mannetje en een vrouwtje van elk, zodat zij zich later zouden kunnen voortplanten en zich op de aarde verspreiden.
Wel maakte God onderscheid tussen reine en onreine dieren; Noach moest van de reine dieren van elk zeven paar meenemen.
En God sloot Zelf de deur! en na zeven dagen komt het water en vernietigd al het leven dat nog op aarde is.

Later geeft God Noach (en de gehele mensheid) in de regenboog het teken dat Hij dit nooit weer zal doen.
Dit betekent echter niet dat God nu alle slechtheid en goddeloosheid tolereert, geenszins, want de dag komt, en is zeer nabij, dat er opnieuw een einde komt aan dit leven en dan voorgoed.
Nee, de aarde zal niet meer worden weggespoeld door een watervloed, maar de Here Jezus Zelf zal terugkomen op het moment dat door Zijn vader is bepaald, en dan zullen we allen geoordeeld worden naar onze handel en wandel.

>> Genesis 6
>> Mattheüs 25


Jozef

Naast de levensverhalen van Abraham, Izaäk en Jacob, is het levensverhaal van Jozef (vanaf Genesis 37) dat mij altijd geweldig aanspreekt, en waarvan ik ontzettend veel van leer.
Okay, in eerste instantie is Jozef nogal een irritant ventje, verwend en voorgetrokken door zijn vader boven de andere broers, waardoor er behoorlijk kwaad bloed wordt gezet bij zijn broers, maar we leren immers ook van fouten van anderen, dus …
Ook Jozef leert van zijn eigen handel en wandel, en van de gevolgen die (onze) acties en reacties hebben.
Het meest bijzondere van Jozefs leven is wel, dat Gods liefde en zorg hier zo duidelijk zichtbaar is.
Door alles zijn zijn broers hem op een gegeven moment zo spuugzat, dat als zich de mogelijkheid voor doet dat ze zich van hem kunnen ontdoen, zij die met beiden handen aangrijpen. (Genesis 37:12-36)
En Jozef wordt verkocht als slaaf en komt vervolgens in het huis van Potifar terecht. (Genesis 39)
We lezen hier voor het eerst hoe God Jozef terzijde staat, hem zegent en helpt waardoor alles wat hij doet lukt, zodat hij uiteindelijk de gehele verantwoording krijgt over het huis van Potifar.
Echter de vrouw van Potifar heeft haar zinnen gezet op Jozef, die ook goedgebouwd en aantrekkelijk was, en zij doet er alles aan om hem in haar bed te krijgen.
Jozef echter verkiest te leven naar Gods wil en verzet zich steeds opnieuw.
Als deze vrouw zich dan uiteindelijk zo opdringt aan hem op een moment dat er niemand anders aanwezig is, vlucht hij weg, zijn kleed achterlatend in haar handen.
Door haar leugens belandt Jozef in de gevangenis, maar ook hier staat God hem terzijde, zegent Hij hem en helpt Hij hem, waardoor ook in de gevangenis Jozef al spoedig de toezicht krijgt over alle gevangenen.
Dan hebben we in de gevangenis nog het voorval van de dromen van de bakker en de schenker (Genesis 40), waardoor Jozef uiteindelijk aan het hof van de Farao komt (Genesis 41) en daar aangesteld wordt tot onderkoning.
En als laatste wordt Jozef weer herenigd met zijn broers en zijn vader.

Het leven van Jozef gaat niet bepaald over rozen.
In een put gegooid, als slaaf verkocht, vals beschuldigd en daardoor onschuldig in de gevangenis en vervolgens vergeten.
Maar Jozef kiest ervoor om zich niet om te wentelen in al het onrecht dat hem wordt aangedaan, nee, hij kiest ervoor om wat zijn hand te doen krijgt zo goed mogelijk te doen en de Heer zegent hem daarin.
Jozef had genoeg redenen om stampij te maken, maar hij deed het niet; hij wachtte geduldig Gods tijd af dat Hij alles zou omkeren ten goede.
Zijn vertrouwen en geloof was op God, en dat werd beloond.

God zag hem toen hij in de put zat.
God zorgde voor hem toen hij eruit gehaald werd en verkocht werd.
God zag hem in het huis van Potifar, en God zorgde voor hem toen hij onschuldig in de gevangenis belandde.
Gods liefde en zorg hebben Jozef nooit verlaten, geen moment.
Dat Jozef ook Gods hand in alles zag, zien we in de woorden die hij sprak tegen zijn broers in Genesis 50:19-21:
‘Jozef zei daarop tegen hen: Wees niet bevreesd, want sta ik soms  op de plaats van God? Jullie weliswaar, jullie hebben kwaad tegen mij bedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht, om te doen zoals het op deze dag is: een groot volk in leven te houden. Nu dan, wees niet bevreesd. Ikzelf zal jullie en jullie kleine kinderen onderhouden. Zo troostte hij hen en sprak hij naar hun hart.’

Abraham, Izak en Jacob
>> Genesis 11:27 t/m Genesis 36
>> Genesis 46:28 t/m Genesis 47:12
>> Genesis 47:27 t/m 49:33

Jozef
>> Genesis 37 
>> Genesis 39 t/m 50


En zo zijn er nog vele levensverhalen en levensgeschiedenissen die ons Gods onvoorwaardelijke liefde en Zijn nimmer aflatende zorg laten zien.
Wat te denken van het volk Israël; hun verhaal volgt op dat van Jozef.
God zag hoe zij onderdrukt werden en Hij zorgde ervoor dat ze bevrijdt werden.
Wat hebben zij niet geklaagd en gemord, en toch bleef God hen liefhebben en voor hen zorgen.
Tot op de dag van vandaag is en blijft Israël Gods uitverkoren en meest geliefde volk!
Niet kan daar ooit iets aan veranderen.

Kijk ook eens naar het leven van Samuël, naar David, naar Daniël en zijn vrienden, naar …


Terug naar nu

Onze God, de God die wij liefhebben en dienen, is dezelfde God als de God van het Oude Testament, want onze God is een onveranderlijke God.
Als God door Mozes heen tegen Jozua zegt ‘Ik zal u geenszins begeven, noch verlaten’ dan zegt Hij dat ook tegen ons.
Als God zo ook tegen Jozua zegt ‘Wees sterk en moedig’ dan zegt Hij dat ook tegen ons.
Wij hebben zelfs twee dingen voor op alle kinderen van God uit het Oude Testament, en dat zijn Jezus en Gods Heilige Geest.

De Here Jezus maakte de toegang tot God, de Vader, vrij; wij mogen nu met vrijmoedigheid naderen tot Zijn troon van genade en we zullen hulp ontvangen op het juiste moment. (Hebr. 4:16)
Jezus beloofde ons, ik schreef het al eerder in dit stukje, dat Hij bij ons zal zijn, elke dag van ons leven tot dat Hij terug komt.
Deelde God Zijn Geest slechts uit aan enkelingen in het OT, vanaf Pinksteren -de uitstorting van de Heilige Geest, geeft God Zijn Geest aan een ieder die in Hem gelooft, die gelooft in het volbrachte werk van de Here Jezus en hem aanneemt als Heer en Heiland.
De kracht die Jezus deed opstaan uit de dood is in ons!

Wat vergeten we dit toch soms snel, en laten we ons inpakken door wat we voelen en/of denken, en dan zie ik in de eerste plaats naar mijzelf.
‘Hij die in ons leeft, is machtiger dan hij die de wereld bezielt’ zegt Johannes (1 Joh. 4:4b)
En toch laten we ons iedere keer weer naar beneden halen, onderuit schoppen, onze vrede roven.
Vergeten we dat Zijn kracht in ons is en we daardoor alles aankunnen, en dat Hij, wat er ook in ons leven allemaal gebeurd, zal doen medewerken ten goede als we Hem liefhebben.

Jezus, Gods zichtbare liefde voor ons.
De Heilige Geest, Gods tastbare zorg voor ons.
Hoe zouden we ooit (nog) kunnen twijfelen aan Zijn liefde en aan Zijn nimmer aflatende zorg voor ons!

>> Deuteronomium 31:7,8
>> Handelingen 2



Lieve vader in de hemel, dank U wel voor Uw nimmer aflatende zorg.
Dank U wel, voor Uw liefde die daar zo zichtbaar in is.
Dank U wel, voor Uw Zoon, onze Here Jezus Christus!
Dank U wel, voor Uw Heilige Geest!
Laat mij nooit vergeten, Heer, al de keren dat U voor mij zorgde en mij met Uw liefde omgaf; herinner mij daaraan op momenten als ik het moeilijk heb.
Breng mij in herinnering de levensverhalen van mensen uit de Bijbel, hoe U zorgde en voorzag.
Breng mij in herinnering, dat U nog steeds dezelfde bent, en zo dus ook Uw liefde en zorg.
Schenk mij meer geloof en vertrouwen; ik geloof, Heer, maar kom mijn ongeloof te hulp!
Dank U wel, voor de herinnering, dat ik sterker ben dan ik denk en dat ik altijd hoop heb, want wij zijn immers geen mensen die leven zonder hoop!
Dank U wel, dat U mijn licht bent in de duisternis en dat ik alleen maar dit licht hoef  te volgen.
Help mij om niet op te geven als zorgen me lijken te overspoelen; help me om niet toe te geven aan gevoelens en gedachten die mij terneerdrukken en onderuit willen halen.
Laat mij volhouden ongeacht wat ik voel of denk, al is het stapje voor stapje, schoorvoetend de ene voet voor de andere.
U bent daar; U zorgt voor mij, al de dagen van mijn leven, tot de dag dat U terugkomt of de dood mij U doet ontmoeten van aangezicht tot aangezicht.

- Amen -


Lieve Vader,
U omgeeft mij met genade
en liefdevolle ontferming.
Iedere dag opnieuw is daar
Uw liefde en bescherming.
Uw goedheid en Uw geduld
zijn zo onmetelijk groot;
zichtbaar en tastbaar in
alle zorg die U reeds bood.
Laat mij toch nooit vergeten
dat U voor mij zorgt, elke dag.
Doe mij daarom als het moeilijk is,
terugdenken aan hoe U voorzag.
Laat dat mijn zicht op U behouden,
opdat mijn leven meer en meer,
ongeacht wat er nog komen gaat,
zal zijn tot Uw glorie en eer.

- Amen -









Gods rijke zegen
en een liefdevolle groet,
Rita

zondag 2 juli 2017

Smaak en zie ... (2 en slot)

‘Smaakt en ziet dat de Here goed is; welzalig de vrouw die bij Hem schuilt.’
>> Psalm 34:6


Persoonlijk

Dat alles in mij juichte bij het lezen van de woorden ‘Indien u tenminste geproefd hebt ...’ en waarom ook ik met David iedereen wil aansporen ‘om te proeven of God werkelijk goed is’  komt voort uit mijn eigen ervaring.
Net als David heb ook ik ervaren dat Gods woord waarheid is, dat God goed is, dat Hij zorgt voor wie Hem toebehoren.
En ik heb dit niet ervaren doordat alles zo voorspoedig ging en er geen problemen, moeilijkheden, pijn of verdriet was.
Nee, ik heb het juist ervaren dwars door al deze dingen heen.

Als gezin hebben we al heel wat moeilijke en zware jaren gehad.
We hebben te maken gehad met twee zonen die jaren gepest zijn op school en daardoor zwaar depressief waren geworden met alles wat daar bij hoort aan zelfmoordgedachten, -neigingen en poging; automutilatie, paniekaanvallen, opname, opleidingen die niet konden worden afgemaakt, diploma’s die daardoor nooit zijn gehaald enz.
Een zoon, die tot wel 14 keer een klaplong kreeg, en vier keer geopereerd is.
Een dochter, die door pleegouders van een vriendje zo werd gehersenspoeld, dat ze niet meer naar ons luisterde en alleen maar deed wat deze mensen zeiden, en die vervolgens
alles op alles zette om haar van ons af te pakken.
AMK en jeugdzorg die we daardoor op ons dak kregen, maar die ons, dankzij God, geloofden.

Eén zaak, mijn man had twee mannenmodezaken, die we na 28 jaar weg moesten doen.
Onze zoon, die we toen moesten ontslaan, terwijl ze net een baby hadden gekregen.
Mijn man, die toen alleen de andere zaak draaiende moest houden en zes dagen in de week moest werken.
Die vervolgens met reuma werd gediagnosticeerd, maar door moest omdat we anders niets hadden.
Ons huis, dat we door alles bijna moesten verkopen.

In het volgende vers, vers 19 zegt David:
‘Wie vertwijfeld is, is Hij nabij; Hij redt wie alle moed verloren.’

Ik kan jullie zeggen, dat ik menigmaal zeer vertwijfeld ben geweest, en op een gegeven moment ook echt alle moed had verloren.
Ik heb heel wat keren gebeden: ‘Heer, neem me maar uit dit leven weg, want ik kan en wil niet meer.’
En toen dat niet gebeurde, kwam het zelfs zover, dat ik tegenover God kwam te staan en me afvroeg of ik nog wel in Hem wilde geloven.
En ik heb me voorgesteld –tenminste geprobeerd voor zover me dat lukte, hoe dat zou zijn,  om zonder Hem verder te leven, en ik kwam tot de slotsom dat er dan niets meer was om nog voor te leven, dat ik dan net zo goed dood kon zijn, want dat zou ik immers zonder Hem zijn.
Het leven zou dan zinloos en doelloos worden.
En ik kon niets anders meer zeggen dan: ‘Heer, ik weet niet meer hoe ik verder moet, maar ik weet ook dan ik zonder U niet verder kan, en ook niets ben.’
Wilt U het dan maar doen, wat dan dat ‘het’ ook maar is.

Nee, er veranderde ogenschijnlijk niets, tenminste niet één, twee, drie.
Maar er was wel wat in beweging gezet door dit gebed; onzichtbaar voor mij, maar zichtbaar  in de onzichtbare wereld.
En langzaamaan begonnen er dingen te veranderen, eerst in mij en later ook in de omstandigheden.

God bracht wat ik nodig had om te kunnen groeien op het juiste moment op mijn pad.
Een cursus, andere vrouwen, mijn blog – o, wat heeft het schrijven me dicht bij Hem gebracht en gehouden.
Mensen die ruim een jaar lang iedere week bij ons over de vloer kwamen om biddend de strijd aan te gaan met die duistere machten die ons kapot wilden maken met onze dochter als middel.
Die biddend rondom ons stonden om ons te bemoedigen.
Een krachtig woord van Hem, dat ons de weg wees in die chaos en strijd, maar ons ook bemoedigde en opbeurde, dat Hij het zou doen, dat Hijzelf voor ons streed:
‘Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest!’ (Zach. 4:6)

Het was een leerschool om te leren vertrouwen, om te leren te gehoorzamen.
Het was een tijd van proeven en smaken, van ontdekken dat Hij goed was, en is!
Dat Hij betrouwbaar is; dat Zijn woord betrouwbaar is.
Dat er werkelijk iets veranderd als wij ons vertrouwen op Hem stellen.
Dat Hij helpt, en hulp geeft op het juiste moment.

Heel wat keren heb ik me in slaap gehuild, terwijl ik in gedachten weggekropen lag in Zijn armen; de enige plaats waar ik naar toe kon gaan om vol te houden en verder te kunnen.
Beschutting vindend en bescherming tegen alle aanvallen van de boze, en waar ik uit mocht huilen zonder veroordeling, en zonder dat er werd gezegd dat als ik het anders had gedaan of anders zou doen ….
Armen, die mij zachtjes vasthielden, terwijl mijn vuisten op Zijn borstkas ramden, met mijn waarom, en hoe lang nog? en die mij vervolgens tegen Zich aantrokken om mij te troosten in  mijn verdriet.
JA, God is nabij wie vertwijfeld zijn en alle moed hebben verloren …

En weet je, wat nog meer en belangrijker is dan mijn verhaal, is dat in Jezus, Gods eniggeboren Zoon, deze waarheid gestalte heeft gekregen.


Jezus

Lucas 4:14 -21
‘En Hij (Jezus) kwam in Nazareth, waar Hij opgevoed was, en ging naar Zijn gewoonte op de dag van de sabbat naar de synagoge,  en Hij stond op om te lezen.
En aan Hem werd het boek van de profeet Jesaja gegeven, en toen Hij het boek opengedaan had, vond Hij de plaats waar geschreven stond:
De Geest van de Heere is op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft; 
Hij heeft Mij gezonden  om aan armen het Evangelie te verkondigen, 
om te genezen wie gebroken van hart zijn,
om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, 
om verslagenen weg te zenden in vrijheid, 
om het jaar van het welbehagen –ook wel omschreven als het jaar van Gods goedheid; of het genadejaar, van de Heere te prediken.
En toen Hij het boek dichtgedaan en aan de dienaar teruggegeven had, ging Hij zitten, en de ogen van allen in de synagoge waren op Hem gevestigd.
Hij begon tegen hen te zeggen: 
Heden is deze Schrift in uw oren in vervulling gegaan.’

En dan ga ik gelijk door naar Romeinen 8:32 staat:
‘Hoe zal Hij, die zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaard, maar voor ons overgegeven heeft, ons met Hem ook niet alle dingen schenken.’

God houdt zoveel van jou en mij, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon liet sterven voor onze zonden.
En Jezus houdt net zoveel van ons als Zijn Vader, want Hij gehoorzaamde Zijn Vader en ging die lange lijdensweg tot in de dood uit liefde voor ons.
De profeet Jesaja profeteerde er over, en Jezus bevestigt niet alleen Zijn woorden, maar in Hem is deze profetie ook waarheid geworden.

Jezus kwam in de eerste plaats om ons te redden, om harten die gebroken zijn van de zonde heel te maken, om de weg tot God vrij te maken.
Als Jezus aan het kruis roept: ‘Het is volbracht’, dan scheurt op dat moment het voorhangsel in de tempel doormidden, van boven naar beneden.
Het voorhangsel, dat het Heilige scheidde van het Heilige der Heiligen.
Het Heilige der Heiligen, de plaats waar God aanwezig was in de tempel.
O, ik vind dit zo mooi!
Er was nu niets meer wat de mens nog scheidde van God; de weg was vanaf dat moment vrij!

Het voorhangsel scheurde van boven naar beneden.
Een mens zou het van beneden naar boven moeten scheuren, maar dit –dat het van boven naar beneden openscheurde, laat zien dat God het Zelf was die met het volbrachte werk van Jezus aan het kruis, de toegang tot Hem vrij maakte.
Niet de mens, maar God Zelf!
Wat een liefde, wat een genade!

‘We mogen nu vrijmoedigheid naderen tot de troon van Genade’, zegt Hebreeën 4:16, ‘waar we barmhartigheid en genade zullen vinden om op het juiste moment hulp te ontvangen.’

Deze tekst kreeg ik trouwens met mijn ‘Volwassendoop’ in oktober 2000.
Een tekst waar ik op dat moment helemaal niets mee kon, en als ik heel eerlijk ben eigenlijk een beetje over teleurgesteld was, want ik had liever een tekst gehad als ‘… maar wie de Here verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden enz. (Jes. 40:15) of ‘Hij , die in u een goed werk begonnen is, zal dit …’ (fil.1:6)
Maar door alles waar ik doorheen ben gegaan en waar Hij mij uit heeft geholpen, is deze tekst één van de meest dierbare teksten geworden.
Want met alles mag ik, door Jezus, vrijmoedig naar Hem toegaan, en ik weet nu ook uit ervaring, dat ik daar vol liefde en genade word ontvangen en ik hulp zal krijgen op het juiste moment.


Jezus heeft de weg vrijgemaakt, dus waarom zouden we dan ook niet naar Hem toegaan met alles?
Niets is voor Hem te min of te klein!
God wil gekend worden in alles.
Hij wil een relatie met ons en dat kan alleen als wij vertrouwelijk met Hem omgaan.
Hem kennen in alles wat ons bezighoudt, en Hem steeds meer leren kennen door te proeven en te smaken van Zijn goedheid.
Te proeven van Zijn woord, van Zijn beloften en ontdekken dat ze waarheid zijn.
Het niet alleen meer moeten hebben van het horen van iemand, maar het zelf hebben ondervonden.


Gelukkig ben je als …

Achter zijn aansporing om te proeven van Gods goedheid aan, zegt David:

‘Welzalig de vrouw die bij Hem schuilt’

Welzalig, oftewel ‘gelukkig’.
Gelukkig ben je als je schuilt bij de Heer.
Gelukkig ben je als je bij Hem je toevlucht zoekt.
Gelukkig ben je, want, zegt Psalm 91:

‘Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten, zal overnachten in de schaduw van de Almachtige.
Hij zal u beschutten met Zijn vlerken, onder Zijn vleugels zult u de toevlucht nemen,
Zijn trouw is een schild en een pantser.’

En even verderop:

‘Omdat hij liefde voor Mij opgevat heeft, zegt God, zal Ik hem bevrijden; Ik zal hem in een veilige vesting zetten, want hij kent Mijn Naam.
Hij zal Mij aanroepen en Ik zal hem verhoren, in de benauwdheid zal Ik bij hem zijn, Ik zal hem eruit helpen en hem verheerlijken.
Ik zal hem met lengte van dagen verzadigen, Ik zal hem Mijn heil doen zien.’

Is dat niet geweldig!
Gelukkig ben je als je schuilt bij de Heer!
Gelukkig, want daar ben je veilig en geborgen.
Gelukkig ben je, want Hij zorgt voor je.
Gelukkig ben je, want je zult Zijn heil, Zijn redding dan zien!
Dit wil niet zeggen dat dan gelijk al je problemen en moeilijkheden zijn opgelost, dat pijn en verdriet en al die andere dingen er niet meer zullen zijn, maar wel dat Zijn vrede te midden van dat alles in je zal zijn.

‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. 
Laat uw hart niet in beroering raken, en niet bevreesd worden. (Joh. 14:27)

De vrede van God, die alle verstand te boven gaat en die onze harten  en gedachten zal bewaken in Christus Jezus.  (Fil. 4:7)

Schuilend bij Hem komen we tot rust, en in die rust wordt onze kracht herstelt; ontvangen we nieuwe kracht.

Jesaja 30:15
‘Want zo heeft gezegd mijn Heer, de Ene, de Heilige van Israël: 
in bekering en berusting ligt uw behoud, 
in stilheid en vertrouwen is uw kracht gelegen,- 
maar ge hebt niet gewild; …’

Willen wij wel?
Verlangen wij er naar?
Willen wij proeven en smaken dat Here goed is?
Willen wij schuilen en rusten bij Hem?
Willen wij méér dan het hebben van ‘horen zeggen’?


‘Smaakt en ziet dat de Here goed is; welzalig de vrouw die bij Hem schuilt!’


Lieve Vader in de hemel, dank U wel dat ik mocht, en mag, smaken en zien dat U goedertieren bent; dat U vol goedheid, genade, vriendelijkheid, en ontferming bent; vol liefde die nooit vergaat en vol van trouw.
De weg waarin ik deze dingen mocht(mag) ontdekken was(is) soms heel zwaar, maar toch Heer, dank U wel!
U te kennen, te weten dat U bent die U zegt dat U bent, is mij alles zo waard.
Ik besef ook, Heer, dat dit kennen nog maar zeer beperkt is, en ook heel kwetsbaar, en dat ik het soms ook weer snel vergeet, en ik dank U dan ook voor Uw geduld met mij.
Ik bid U, lieve Vader, dat anderen ook willen en zullen smaken en zien dat U goedertieren bent.
Dat ze geen genoegen zullen nemen met van horen zeggen, maar dat ze zich uit zullen strekken naar U om U steeds beter te leren kennen.
Zodat we met David kunnen zeggen: ‘Op de dag dat ik vrees, vertrouw ik op U. In God prijs ik Zijn woord, op God vertrouw ik, ik vrees niet; wat zou een schepsel mij kunnen doen?’
Ik loof en prijs Uw heilige naam.

- Amen -


Smaak en zie, proef en ontdek;
God is werkelijk wie Hij zegt dat Hij is.
Neem toch met minder geen genoegen,
het is anders het grootste gemis.

Schuil bij Hem, dan ben je veilig;
schuil bij Hem, dan is je leven geborgen.
Schuil bij Hem, en je bent een gelukkig mens,
want de Heer Zelf zal altijd voor je zorgen.

- Amen -


Smaak en zie, proef en ontdek, je zult niet beschaamd uitkomen!
Gods rijke zegen en een liefdevolle groet,
Rita



zaterdag 1 juli 2017

Smaak en zie ... (1)

‘Smaakt en ziet dat de Here goed is; welzalig de vrouw die bij Hem schuilt.’

>> Psalm 34:9


U, o God, bent een goedertieren God,
een God van liefde, goedheid en genade.
Een God vol mededogen; vriendelijk en trouw,
en Die ernaar verlangt ons hiermee te overladen.

U staat klaar om ons Uzelf te tonen, en te geven;
U wacht op ons tot wij willen proeven en smaken.
U hunkert om ons in onze grootste nood
met Uw goedertierenheid aan te raken.


Vorige maand mocht ik in Vaassen op de VrouwenOchtend waar ik iedere maand naar toe ga, de overdenking verzorgen.
Nu verzorg ik samen met Caroline van de Vate en Martine Lage wel ‘spreekbeurten’, maar dat is wel even heel anders dan alleen een overdenking geven.
Dat is iets dat ik nog niet eerder had gedaan.
Ik heb hier ‘ja’ op gezegd, omdat ik wist dat het God was die dit tijdstip en de plaats had bepaald (verhaal op zich).
Ik vond het doodeng, maar ook dit ervoer ik als opnieuw uitstappen en gaan op de weg die God neerlegt voor mij, in het vertrouwen dat leidt in het onderwerp, het schrijven en het spreken
De tekst en de onderstaande overdenking kwamen hieruit voort.
Met het nadenken over een onderwerp voor de maand juli, kwam ik uit bij deze overdenking en ik besefte dat hij heel mooi aansloot bij de vorige Blogpost ‘De liefde van God zichtbaar in Zijn woord’.


Het was op een zondagmorgen, dat de woorden uit 1 Petrus 2:3 in mijn Stille Tijd naar mij toekomen en mijn hart doen opspringen.
‘Indien u tenminste geproefd heb dat de Heere goedertieren is …’
Toen ik deze woorden las, werd ik zo blij van binnen.
‘Ja’, juichte het in mij, ‘ik heb geproefd dat Hij goedertieren is, dat Hij goed is, genadig, trouw, vol liefde, en geduld!’

Ik weet, goedertieren is een beetje een ouderwets woord en in de nieuwere Bijbelvertalingen kom je het ook niet meer tegen.
Daar is het vertaald met ‘trouw’, of met ‘goed of goedheid’ of ‘liefde’.
Ik moet eerlijkheidshalve zeggen, dat ik ook niet precies kon zeggen wat het nu betekende, het was meer iets gevoelsmatig in de woorden die ik net aangaf van –goed, genadig, liefde, trouw, geduld; al deze dingen eigenlijk omvattend.
Nieuwsgierig en precies als ik ben, ben ik toen natuurlijk wel even op zoek gegaan naar dit woord en ik kwam er achter, dat het ook eigenlijk niet met één woord te beschrijven is.
Het schijnt dat het woord goedertieren afkomstig is van het Hebreeuwse woord ‘chesed’, - en dat woord is gewoon niet in één woord te vangen.
Het wordt dan ook verschillend vertaald met genade, liefdevolle vriendelijkheid, standvastige liefde, mededogen en goedheid.
Ergens anders werd ook het woordje ‘trouw’ er nog bij genoemd.
Goedertieren is dus duidelijk een woord met een hele diepe en rijke betekenis.

Goed, met al deze informatie in ons achterhoofd, gaan we nog weer even terug naar het punt waardoor we bij dit woord kwamen, naar ‘Indien u tenminste geproefd heb dat de Here goedertieren is.’ 
Ik laat de context waarin deze woorden staan liggen, en wil alleen focussen op deze woorden.
Want door deze woorden kwam ik uiteindelijk bij de tekst, waarbij ik werd bepaald dat ik daar verder bij stil moest staan.
Maar voor ik daar naar toe ga, wil ik jullie nog eerst even meenemen naar deze tekst in de Bijbel Gewone Taal.
Ik wil, en ga echt niet op iedere slak zout leggen, maar …
De Bijbel Gewone Taal heeft deze tekst namelijk als volgt verwoord:
‘Want als je Gods woorden hoort, dan weet je hoe goed de Heer is.’
Maar is dat wel hetzelfde als ‘Indien u tenminste geproefd hebt dat ...’.

Voorbeeld.
Iedere Vrouwenochtend sluiten we af met samen eten en dan komen er allemaal lekkere dingen op tafel te staan.
Dan kan iemand tegen mij zeggen dat het heerlijk is en dat de persoon die het gemaakt heeft heel goed kan koken, maar hoe zal ik dat weten als ik niets heb geproefd?
Alleen door zelf te proeven zal ik weten of het lekker is of niet.
Alleen door het uit te proberen zal ik weten of zij een goede kokkin is, of niet.
Men kan van alles zeggen, maar alleen door te ondervinden zal ik het zeker weten.

Dan kun je ook nog zeggen natuurlijk, ja, maar smaken verschillen …
En ja, dat is ook zo, maar of ik wel of iets niet lust, of lekker vind, zegt niets over het feit of de andere wel of niet goed kan koken.
Ik eet bijvoorbeeld echt geen slakken, maar dat wil niet zeggen dat een kok uit een 4 sterrenrestaurant ze niet briljant kan klaarmaken en dus goed kan koken.
Nee, alleen door iets te proeven, iets uit te proberen –en soms zelfs vaker dan één keer, want ja, één keer zegt natuurlijk niet altijd alles, kun je er achter komen of iets lekker is, of iets goed is of niet, en of dus wat er over iemand gezegd is, waar is.
Alleen van horen zeggen werkt dus niet echt.
Wel kun je door het horen iets wel of niet willen gaan uitproberen.
(om werkelijk te weten of iemand goed kan koken, is het natuurlijk wel slim om iets te proeven van wat je lust)

Ik weet, voorbeelden schieten altijd wel ergens te kort, maar toch is denk ik zo wel duidelijk, dat het horen van iets niet hetzelfde is als er van geproefd hebben.
En nodigt God Zelf ons niet uit in Zijn woord om te proeven?


Smaak en zie

Bij de tekst uit 1 Petrus 2:3 werd een verwijzing gegeven en wel naar Psalm 34:9 en daar staat:
‘Smaakt en ziet dat de Here goed is; welzalig de man –en ik maak er voor nu even ‘de vrouw’ van, die bij Hem schuilt.’
Smaakt en ziet …
Welzalig …

Smaak, oftewel proef! en zie dat de Here goed is.
Met andere woorden: probeer het uit.
De WillibrordVertaling vertaald het met: ‘ervaart het’ .
En zie, oftewel ‘ontdek het zelf’ …
Ga op onderzoek uit; test het.
En de Psalmist sluit zijn zin af met: ‘welzalig de vrouw die bij Hem schuilt.’
Met andere woorden, gelukkig ben je als je naar God toe gaat en bij Hem je bescherming zoekt.
Waarom gelukkig?
Omdat, als je bij Hem je bescherming zoekt; als je bij Hem gaat schuilen, er achter komt dat je daar veilig bent; dat daar voor je wordt gezorgd; dat Degene bij wie je schuilt te vertrouwen is.
David wist dat, hij heeft het al zo vaak gedaan en keer op keer heeft hij ervaren dat God te vertrouwen is, en daarom spoort hij iedereen in zijn Psalmgedicht aan om dit toch ook uit te proberen, zodat iedereen kan ontdekken hoe goed de Heer is.


David

Voor dat David koning werd, is hij jaren op de vlucht geweest voor koning Saul.
Vanaf 1 Samuël 8 kun je alles over Saul lezen, en in 1 Samuël 16 komt David in beeld.
Davids hield van God; Zijn hart was op God gericht en hij was aan Hem toegewijd.
In zijn strijd met Goliath wordt duidelijk hoeveel hij van God hield, maar ook hoe zeer hij op Hem vertrouwde.
Terwijl de grootste en sterkste soldaten van het leger van Saul bang zijn voor die reus die daar iedere keer tevoorschijn komt en de spot drijft met God en met hen, is David als hij hem de eerste keer hoort tot diep in zijn hart verbolgen en hij gaat, zo jong als hij is, vol vertrouwen op zijn God, de strijd met deze reus aan.
Wat anderen ook zeiden, wat de koning zelf ook zei, David vertrouwde op God.

1 Samuël 17:34-37
‘Majesteit’, antwoordde hij, ‘ik ben herder geweest in dienst van mijn vader. Wanneer een leeuw of soms een beer een lam uit de kudde kwam roven, ging ik achter hem aan, sloeg hem neer en redde het lam uit zijn muil. 
En viel de leeuw mij aan, dan greep ik hem bij zijn baard, en sloeg hem dood. 
Leeuwen en beren heb ik neergeslagen.
Het zal die onbesneden Filistijn net zo vergaan, want hij heeft de slagorden van de levende God uitgedaagd.
De Heer heeft mij gered uit de greep van leeuwen en beren, Hij zal mij ook redden uit de greep van de Filistijn.’

Ook de wapenrusting die Saul hem aangaf trok hij weer uit, want hij kon er niet in lopen.
En zo ging David, alleen gewapend met zijn slinger en vijf gladde stenen die hij in de beek had uitgezocht, op de reus af.

Er staat dat Goliath diepe minachting voor David kreeg toen hij hem zag, omdat hij nog maar een jongen was, en hij vervloekte David in naam van zijn goden.
Hij schreeuwde David toe in vers 43,44a: ’Ben ik soms een hond, dat je met een stok naar mij toekomt? Kom maar op, dan zal ik je vlees aan de aasgieren en roofdieren geven.’
Maar David laat zich niet intimideren door deze grote bullebak, maar loopt rustig op hem af en antwoordt (vers 44b-47)
‘U komt op me af vertrouwend op zwaard, lans en kromzwaard, maar ik kom op u af vertrouwend op de almachtige Heer, de God van de slagorden van Israël. 
U hebt Hem uitgedaagd, maar op deze dag zal Hij u in mijn macht geven.
Ik zal u neerslaan en u het hoofd afhouwen.
Op deze dag zal ik de lijken van het Filistijnse leger aan de aasgieren en de wilde dieren geven.
Dan zal heel de aarde weten dat Israël een God heeft en deze menigte zal weten dat de Heer voor de overwinning geen zwaard en lans nodig heeft.
Het gaat hier om de Heer; het is Zijn strijd.
Hij heeft jullie al in onze macht gegeven.’

Als Goliath in de aanval gaat, zet David de tegenaanval in; hij pak een steen en slingert hem weg en de steen treft de reus zo hard in het voorhoofd dat de steen naar binnendringt, en Goliath valt dood voorover.
David loopt op Goliath af, pakt zijn zwaard en hakt hem het hoofd af.
Hoe vol vertrouwen op God is David hier!
Zien de anderen alleen die grote reus, horen ze alleen zijn grote mond, David ziet dat God groter en sterker is.

Maar David is ook ‘maar een mens’, en korte tijd later is hij blijkbaar alweer vergeten hoe God hem geholpen had met leeuwen en beren, en met die reus; hoe hij op hen af ging wetend dat God voor hem uitging.
Als Saul hem naar het leven staat (1 Sam. 18 - 20) vlucht hij naar koning Achis van Gat. (1 Sam. 21)
En als hij daar hoort wat men over hem verteld aan de koning, is zijn angst zo groot, dat hij doet alsof hij gek is en krabt aan de deuren van de stadspoort en laat het kwijl in zijn baard lopen.
Hij wordt gegrepen en naar de koning gebracht, maar die wil ondanks de verhalen die hem over David verteld waren, niets meer van hem weten, en zo komt David daar weer goed weg.
Nergens vinden we een woord over dat hij naar God toe gaat, Hem om hulp vraagt, of wat hij moet doen.

Hoe anders is dit verhaal.
Toch is het na dit dat David de woorden schrijft: ‘Smaakt en ziet dat de Here goed is; welzalig de vrouw die bij Hem schuilt’.
En zo blijkt uit dezelfde Psalm ook dat David, ook al was God even uit beeld, hij God niet vergeten is.
En uit Psalm 56 blijkt dit nog meer, want deze Psalm schreef David toen hij door de Filistijnen gevangen genomen was.
Doodsbang als hij was, neemt hij zijn toevlucht tot God.
We lezen er een aantal verzen uit:

Vers 2:
‘Mijn God, heb medelijden, want ze loeren op mij, ze jagen mij op, heel de dag door.

‘Vers 4 en 5:
‘Bij al mijn angsten, machtige God, vertrouw ik op U.
Ik vereer U, mijn God, om wat U beloofd hebt.
Als ik op U vertrouw ken ik geen angst meer.
Wat zouden ze mij kunnen doen, die nietige mensen?’

Vers 9 t/m 15
‘Mijn omzwervingen hebt U opgetekend, mijn tranen opgevangen in een kruik.
Hebt u ze niet vermeldt in Uw boek?
Als ik U te hulp roep, slaan mijn vijanden op de vlucht, want dit weet ik: 
U, God, bent met mij.
Ik vereer U, mijn God, om wat U beloofd hebt, U vereer ik, Heer.
Als ik op U vertouw, ken ik geen angst meer.
Wat zouden mensen mij kunnen doen?’

Mijn God, mijn beloften aan U kom ik na, ik zal U dankoffers brengen.
Want U hebt me voor vallen behoed, me van de dood gered.
Nu kan ik verder leven, in Uw nabijheid.’


Psalm 34 is geschreven nadat David was weggejaagd van het hof van koning Achis, - in de aanhef van deze Psalm staat trouwens ‘Abimelech’, en dat blijkt een titel te zijn, en deze Psalm begint lofprijs en dankzegging naar God.

Vers 2 t/m 9:
‘Altijd wil ik de Heer danken, zonder ophouden bewijs ik Hem eer.
Van harte zal ik Hem eren; wie in verdrukking leven zullen het horen en zich verheugen.
Verkondig samen met mij de grootse daden van de Heer; laten wij allen Zijn macht erkennen.

Ik heb me tot de Heer gewend en Hij heeft geantwoord; van alle angsten heeft Hij mij bevrijd.
Wie zich tot Hem richten, zullen stralen van vreugde, hun vertrouwen is niet te vergeefs.
Ik was er ellendig aan toe, ik riep de Heer te hulp en Hij luisterde naar mij, verloste mij van al wat mij kwelde.
Als je ontzag hebt voor de Heer waakt Zijn engel over je, staat je bij en bevrijdt je.

- oudere vertalingen zeggen hier ‘De engel van de Heer legert zich rondom wie Hem vrezen en redt hen.’
Oftewel, zet zich rondom je neer, bivakkeert rondom je.
Ik vind dan het woordje ‘rondom’ zo prachtig, en zie het dan als het ware voor me hoe de engel zijn machtige vleugels ter bescherming om mij heen vouwt.

Oké, weer gauw verder.
Vers 9:

‘Je zult zien, je zult merken hoe goed de Heer is: je bent gelukkig als je bij Hem schuilt.’
- ‘Smaakt en ziet, dat de Here goed is; welzalig de vrouw die bij Hem schuilt.’

Smaak en zie; je zult het zien, je zult het merken!

In welke situatie we ook zitten.
In welke omstandigheden dan ook.
Wat het ook is dat ons bezighoudt.
Wat voor moeilijkheden, pijn of verdriet er ook zijn.
Laten we toch naar de Heer gaan, het desnoods uitschreeuwen, dat deed David immers ook.
Laten we desnoods de woorden van één van de Psalmisten gebruiken.
Maar laten we naar de Heer gaan en alles in Zijn handen leggen en zeggen: Heer, doe U het maar; laat U maar zien wie U bent.
Ik wil zien, dat U bent wie U zegt dat U bent!
Ik wil het proeven, ik wil het ervaren!

Probeer het uit!
Wat heb je te verliezen?
Hoe zouden we anders ooit kunnen weten dat God een God van trouw is, van liefde, van genade, van goedheid, van bewogenheid, als we alles maar zelf op willen lossen en zelf willen doen?
Hoe zal Hij Zichzelf ooit aan ons kunnen openbaren als een liefdevolle, zorgende Vader, als wij Hem daar de kans niet voor geven?


Tot zover vandaag; morgen komt het slot.
Ik hoop dat je dan opnieuw meeleest en dat het jou ook uit zal dagen om te proeven en te smaken dat de Heere goed is als je dat nog niet eerder hebt gedaan.
En dat anders, net als bij mij, je hart zal opspringen van vreugde bij de woorden 'indien u tenminste geproefd hebt dat de Heere goedertieren is'.

Gods rijke zegen en een liefdevolle groet,
Rita












Morgen ...

Dat alles in mij juichte bij het lezen van de woorden ‘Indien u tenminste geproefd hebt’ en waarom ook ik met David iedereen wil aansporen ‘om te proeven of God werkelijk goed is’  komt voort uit mijn eigen ervaring.
Net als David heb ook ik ervaren dat Gods woord waarheid is, dat God goed is, dat Hij zorgt voor wie Hem toebehoren.
En ik heb dit niet ervaren doordat alles zo voorspoedig ging en er geen problemen, moeilijkheden, pijn of verdriet was.
Nee, ik heb het juist ervaren dwars door al deze dingen heen ...

vrijdag 2 juni 2017

De liefde van God zichtbaar in Zijn woord (3 - slot)

Vervolg: 'Gedachten bij Vaders Liefdesbrief'
Deel 3 (slot)


Het mooiste moet echter nog komen.
Want weet je, er komt een dag dat Hij elke traan van onze ogen zal wissen, en alle pijn die je hebt geleden zal Hij wegnemen.
Ik weet niet hoe het bij jou is, maar deze woorden vervullen mij met diepe blijdschap en ontroering, met hoop en uitzicht; wat een enorme troost gaat hier vanuit.
Elke traan zal Hij wissen; alle pijn wegnemen!
Dat betekent dat Hij echt overal bij was en overal weet van had.
Hij heeft het gezien en zal alles voor eeuwig wegnemen.
Eens valt er geen traan meer te huilen; eens zal er een einde zijn aan alle pijn en verdriet.

Met deze woorden moet ik denken aan een gedicht dat ik eens geschreven heb.
Hier even de laatste twee coupletjes.
(Als je het hele gedicht wilt lezen volg dan deze link: >> Ontreddering; even een eindje naar beneden scrollen; ongeveer tot iets voorbij de helft)

‘Mijn lieve kind,
eens neem Ik jou in Mijn armen.
Straks, als je voorgoed bij Mij zal zijn.
Dan zul je pas echt weten,
hoe dicht Ik altijd bij je was,
weet had van al je tranen en al je pijn.
Ik zag werkelijk al je verdriet.
Geloof Me,
Ik vergeet de Mijnen niet.

Eens neem Ik je in Mijn armen
en dan zul je weten,
Mijn Licht heeft je altijd beschenen,
ook al zag je het zelf niet.
Mijn lieve kind,
Ik ben je nooit vergeten,
Ik ben Degene, die alles ziet.’

Zie je, proef je nu, hoeveel Hij van je houdt?
Hij houdt net zoveel van jou als van Zijn Zoon, Jezus!
In Hem heeft Hij Zijn liefde voor ons laten zien; in Hem is Zijn liefde voor ons zichtbaar.
Als je nog even verder meeleest, zul je zo meteen ook ontdekken hoe diep Zijn liefde was en is.
(Openbaring 21:3-4; Johannes 17:23,26)

Het is echter heel belangrijk om eerst te weten dat Hij, Jezus, het exacte evenbeeld is van God.
De Groot Nieuws Bijbel zegt het zo mooi, vind ik:
‘De Zoon –Jezus, is de afstraling van Gods heerlijkheid en de afdruk van Zijn wezen.’
O, ik hoop zo dat God jou iets laat voelen van wat ik ervaar met het lezen van deze woorden.
Als je dus wilt weten wie en hoe God is, dan hoef je alleen maar naar Jezus te kijken.
In de vier evangeliën in het Nieuwe Testament – Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes, kun je alles over Hem lezen.
Maar eigenlijk wordt in de gehele Bijbel al  steeds naar Hem ge- en verwezen.
(Hebreeën 1:3)

En alles is er op gericht om ons te laten zien dat Hij aan onze kant staat en niet tegenover ons.
Men spreekt weleens over ‘voor of tegen’ iemand zijn, nou, God is voor ons, en wel zodanig dat Hij om ons te redden Zijn enige Zoon gaf om te lijden en te sterven voor onze zonden.
Door wat Jezus voor ons heeft gedaan aan het kruis op Golgotha, kijkt Hij niet meer naar onze zonden.
De profeet Micha uit het Oude Testament (>> 7:19) verwijst hier al naar als hij zegt:
‘U zult onze schuld tenietdoen, al onze zonden verwijzen naar de bodem van de zee.’
Corrie ten Boom, een geliefd kind van God die het concentratiekamp ‘Ravensbrück’ heeft overleeft, zei dan dat er dan een bordje bij staat met erop: ‘Verboden te vissen.’

Ja, wij zijn zondaren, maar als we Jezus hebben aangenomen als onze Verlosser en Zaligmaker, staan we voor God als zonder zonden.
Dan ziet Hij Jezus en Zijn volbrachte werk en niet onze zonden.
Jezus stierf zodat God en wij weer bij elkaar kunnen komen; Jezus offer aan het kruis heeft verzoening tussen God en ons tot stand gebracht, waardoor wij nu weer vrij kunnen naderen tot Zijn troon.
Het lijden en sterven van Jezus, Gods eniggeboren Zoon, was de ultieme uiting van Gods liefde voor jou en mij, en dat deed Hij in de hoop dat Hij jouw liefde kon winnen.
Hij gaf het liefste dat Hij bezat op voor jou en mij!
Zoveel hield Hij van ons!
En alles deed Hij om jou, jouw hart voor Zich te winnen, want o, Hij verlangt zo naar jou, naar een leven samen met jou.
(Romeinen 8:31,32; 2 Corinthiërs 5:18-19; 1 Johannes 4:10)

Als je Jezus dus verwelkomt, dan ontvang je Hem ook, want Jezus is als Gods Zoon
onlosmakend verbonden met God en niets zal je ooit nog van Zijn liefde kunnen scheiden.
Wijs Jezus dan ook niet af, want als je Hem afwijst, wijs je ook Gods weg naar verlossing af; er is gewoon geen andere weg tot God.
‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’, zegt Jezus; ‘Niemand komt tot de Vader dan door Mij.’ (Joh. 14:6)
En weet je wat daarbij ook zo mooi en bijzonder is om te mogen weten, dat niets ons zal kunnen scheiden van Zijn liefde!
Wat er ook gebeurt in ons leven, waar we ook mee te maken krijgen, niets, helemaal niets kan ons scheiden van Zijn liefde!
 (1 Johannes 2:23, Romeinen 8:38-39)

En nu zegt God tegen jou: Komt toch thuis!
Kom toch thuis en Ik geef het grootste feest dat je ooit hebt beleeft.
Als je het verhaal leest waar God deze woorden spreekt, en ook de twee verhalen eronder, dan zul je ontdekken hoe blij God zal zijn als jij thuiskomt en waarom Hij met heel de hemel feest zal vieren.
Want, voor God ben jij immers dat verloren schaap, die verloren cent, die verloren zoon.
En Hij stopt niet met zoeken tot Hij gevonden heeft, zo kostbaar ben jij voor Hem!
Het geeft niet wat je ooit allemaal hebt gedaan of hoe je hebt geleefd, bij Hem is vergeving door Jezus.
Zoals Hij Vader is geweest van iedereen die vroeger in Hem geloofde, van iedereen die nu in Hem gelooft, zo zal Hij ook de Vader zijn van iedereen die nog in Hem gaan geloven.

De enige vraag die nu nog open ligt is: ‘Wil jij Zijn kind zijn?
Mag Hij jouw Vader zijn?
Wil jij Zijn kostbaarste bezit worden, Zijn oogappel? (Psalm 17:8)
Weet je, de Vader wacht op jou.
Zoals de vader uit het verhaal iedere dag op de uitkijk staat naar zijn zoon, zo staat God iedere dag op de uitkijk naar jou.
Hunkerend en verlangend naar jouw thuiskomst, zodat Hij jou in Zijn armen kan sluiten.
(Lucas 15:7, 11-32, Efeziërs 3:14-15, Johannes 1:12,13)

En dan zijn we gekomen aan het einde van de brief, en dus bij de afzender: je Vader, Almachtig God.
Abba – Papa.

Ik hoop toch zo, en dat was van begin af aan mijn gebed, dat je de brief hebt uitgelezen en dat je geraakt ben door Zijn liefde.
Dat je zelfs zo geraakt ben door Zijn liefde dat je niet anders kunt dan je hart aan Hem geven.
Dat je ‘Ja’ zegt tegen Jezus, Hem verwelkomt in je leven als je Verlosser.
Dat je je zonden belijdt en erkent dat je Zijn vergeving nodig hebt, zodat Vader God je in Zijn armen kan nemen en tegen je kan zeggen: ‘Welkom thuis, Mijn zoon; welkom thuis, Mijn dochter!’

Maar misschien ken jij God al(lang) als Vader, en lees je deze brief wel voor de zoveelste keer, gewoon omdat je hem zo mooi vindt, dan nog hoop en bid ik dat je opnieuw gegrepen zult zijn door Zijn ontzagwekkende liefde en dat de betekenis van het woord Vader een nieuwe dimensie heeft gekregen.
Maar ik hoop en bid ook, dat je Zijn liefde (opnieuw?) hebt ontdekt in Zijn woord, en dat je er naar verlangd om nog meer van Zijn liefde te ontdekken in Zijn woord, de Bijbel, want dit was er slechts een fractie van.
En dat je door het lezen van Zijn woord, door het steeds meer ontdekken van Zijn Liefde in Zijn woord, je dichter tot Hem mag groeien en je relatie met Hem zal verdiepen.


Lieve Vader in de hemel, nu ik aan het einde gekomen ben van deze brief en daarmee ook van mijn schrijven over Uw liefde die zichtbaar is in Uw woord, wil ik U zeggen dat ik me er bewust van ben dat dit slechts een fractie is van Uw zichtbare liefde in Uw woord.
Uw gehele woord, - de Bijbel, is immers één grote brief vol liefde aan ons.
Want alles wat U daarin heb laten opnemen getuigt van wie U bent en Uw grote liefde voor ons.
Ik bid, dat een ieder die ooit de ‘Liefdesbrief’ in handen krijgt, hem zal lezen en nooit meer dezelfde zal zijn.
Werk met Uw Heilige Geest door deze brief, en door dit schrijven heen, opdat nog velen U mogen leren kennen en in U zullen gaan geloven.
En dat Uw woord ons dierbaarder zal worden dan welk ander boek dan ook; omdat U het bent die daardoor heen tot ons spreekt.
Soms Vader, misschien wel vaker dan ons lief is, begrijpen wij Uw woord niet zo goed, of helemaal niet, en is het daardoor een gesloten boek voor ons, dan bid ik U om de wijsheid van Uw Geest –waar wij vrij om mogen vragen zegt Uw woord, en om openbaring van U, op welke wijze dan ook.
Opdat onze liefde voor U mag groeien met dat we U meer en meer leren kennen.
Opdat ons leven heiliger mag worden, en tot een aangenaam reukwerk voor U.
In Jezus’ Naam.

- Amen -


O Heer,
hoe zichtbaar is Uw liefde in Uw woord;
iedere bladzijde getuigt daarvan.
Och, namen we toch maar de tijd
om te ontdekken hoe U steeds weer
vol liefde tot ons allen spreekt.
Dan zouden we zien hoe alles verbleekt;
ja, in het niet valt bij wat U zegt.
Als we de rijkdommen ontdekken,
die U ons geeft voor iedere dag,
zal er niets zijn wat ons meer bekoort.


Gods rijke zegen bij het meer en meer ontdekken van Gods liefde in Zijn woord.

Een liefdevolle groet,
Rita



>> Vadersliefdesbrief

donderdag 1 juni 2017

De liefde van God zichtbaar in Zijn woord (2)

Vervolg 'Gedachten bij Vaders Liefdesbrief'


Ik schreef al eerder over de zondeval; over de duivel die heerst in deze wereld en die echt van alles probeert om ons mensen bij God vandaan te houden, of om ons tegen Hem op te zetten.
En zo kan het gebeuren dat mensen die God niet kennen, toch doen alsof ze namens Hem spreken.
Zo zijn er al de meest verschrikkelijke dingen gebeurd en gezegd, waardoor mensen –misschien jij ook wel, ontzettend zijn gekwetst en beschadigd, bij God vandaan gehaald of gehouden, en nog erger, zijn vermoord.
Als we terugkijken in de geschiedenis dan lopen werkelijk de rillingen over je rug, zo schokkend is het soms.
Maar echt, zij die zeiden namens God te spreken en te handelen, kenden Hem niet echt, want God is geen God van ver weg en van kwaad.
Hij is volmaakte liefde, en het is Zijn verlangen om ons te overladen met Zijn liefde, gewoon omdat Hij onze Vader is en wij Zijn kinderen.
(Johannes 8:41-44, 1 Johannes 4:16, 1 Johannes 3:1)

Misschien vind je dit laatste wel erg moeilijk omdat je of geen vader hebt gehad, of één die nooit thuis was, of die jou niet zag staan, of die jou misschien helemaal niet wilde, of misschien zelfs mishandelde.
Maar God is niet te vergelijken met onze aardse vaders.
Hij is en geeft veel meer dan hen.
Aardse vaders schieten te kort en doen dingen verkeerd; kunnen handelen uit egoïsme, of projecteren hun frustraties op hun kinderen, of …; de meest afschuwelijke dingen kunnen gebeuren door de persoon die vader heet.
Maar God is de perfecte Vader!
Alles wat Hij doet komt voort uit Zijn liefde voor ons; altijd heeft Hij het beste voor ons voor ogen.
Ook ik begrijp Zijn wegen vaak niet, maar ik weet dat God is God, en dat Zijn wegen en gedachten zoveel hoger zijn dan die van ons. (>> Jesaja 55:8,9)
Maar Hij heeft mij Zijn liefde en trouw al zo vaak laten zien, en ook doen ervaren, dat ik weet dat Hij, en daarmee wat Hij zegt, betrouwbaar is.
(>> Mattheüs 7:11; Mattheüs 5:48)

Weet je, al het goede komt uit Zijn hand.
Mensen willen je heel vaak anders doen geloven; ze geven God heel vaak de schuld als er iets ergs gebeurd, maar het tegendeel is waar.
Al het slechte en verkeerde in deze wereld komt voort uit onze eigen slechte en boze verlangens, uit de verkeerde keuzes die wij maken, dingen die wij wel of niet doen.
Het zijn gevolgen van het ongehoorzaam zijn aan onze God en Vader, en het luisteren naar de vijand, de duivel.
God is goed, en geeft alleen het goede.
Meer nog dan dat, Hij geeft alles wat we nodig hebben!
Onze aardse vader en moeder weten ook wat we nodig hebben, en meestal geven ze dat hun kinderen ook.
Maar op deze aarde gebeurt het helaas ook, dat hoewel ze het weten, het toch niet doen.
Maar zoals ik al eerder zei, God is anders dan onze aardse vaders, Hij is de perfecte vader en geeft wat we nodig hebben.
(Jacobus 1:17; Mattheüs 6:31-33)

Zo is Zijn plan voor onze toekomst altijd vol hoop geweest.
Dit kan ook niet anders, want Hij houdt van ons met een eeuwigdurende liefde.
Weet je nog, vanaf de moederschoot …; weet wat we nodig hebben …;  de perfecte Vader …
Misschien is het heel moeilijk voor je dat er iemand is die niet alleen zegt dat Hij van je houdt, maar dat Zijn liefde zelfs eeuwig is.
En ja, met alles wat we om ons heen zien gebeuren, wat mensen elkaar aandoen, zelfs mensen die eens zeiden van elkaar te houden …
Maar houdt dan dit opnieuw voor ogen: God is anders; God is niet als wij mensen.
God is God, onveranderlijk en eeuwig, dus ook in Zijn liefde.
Vandaar dat Zijn plannen voor ook altijd vol hoop zijn; maar daar vertel ik straks nog iets meer over.
(Jeremia 29:11; Jeremia 31:3)  

Wat je misschien ook nog niet wist, en wat je je misschien nauwelijks voor kunt stellen, is dat Hij heel veel aan je denkt en zelfs een lied van blijdschap over je zingt.
Ontelbaar en kostbaar zijn Zijn gedachten, met blijdschap verheugt Hij Zich over je en met gejubel juicht Hij over je.
Daar word je toch stil van …
Ook zal Hij niet stoppen met het goede voor je te doen, want als Zijn kind ben je Zijn kostbare bezit.
Zijn kostbare bezit word je als je Jezus, Gods eniggeboren Zoon hebt aangenomen als Verlosser en Heer (iets verderop kun je daar meer over lezen).
Dan ben je apart gezet om Hem lief te hebben, te eren en te dienen en om straks voor altijd bij Hem te zijn.
Daarnaast vertelt ‘Zijn kostbare bezit zijn’ ons ook dat we een ‘gekoesterd en geliefd, een zeer waardevol eigendom’ zijn.
Ik las ergens dat je wel kan zeggen dat we daarmee een lievelingsstatus hebben verkregen.
Het laat dan duidelijk zien dat hier dan sprake is van een bijzondere relatie.
En daarom zal Hij ook niet stoppen met het goede voor je te doen.
Hij wil je gewoon graag laten zien wie Hij is; dat Hij alleen God is, en alle macht heeft.
Vraag Hem, - Hij vindt het zo fijn als mensen met vragen bij Hem komen, en Hij zal je zeker ook antwoorden, en je grote en verbazingwekkende dingen laten zien.
(Psalm 139:17,18; Zefanja 3:17, Exodus 19:5; Jeremia 32:40,41; Jeremia 33:3)      

Misschien was of ben je al wel naar Hem op zoek; en lukt het je niet om Hem te vinden;  vraag je je daardoor misschien wel af wat Hij bedoelt met Hem zoeken met je hele hart, en dat je Hem dan zult vinden.
Met heel je hart …
Eigenlijk kun je zeggen, met alles wat in je is; dat alles moet wijken, er niets zo belangrijk is dan dat.
En als je Hem zo zoekt, met een oprecht hart en met alles wat in je is, dan zul je Hem vinden, want dat is ook Zijn verlangen.
(Deuteronomium 4:29)

En als we God leren kennen, en Hem tot de vreugde van ons hart maken (verheug je in Mij) dan belooft Hij dat hij je al de verlangens van je hart zal geven, verlangens, die Hij er Zelf in heeft gelegd.
Weet je, ten diepste is het grootste verlangen van de mens, - de hunkering van zijn ziel, God kennen.
Augustinus, een oude kerkvader heeft ooit eens gezegd: ‘Onrustig is ons hart tot het rust vindt in U’.
En zo is het ook, want we zijn door God geschapen, dus horen we in wezen bij Hem.
Zolang ons hart echter bij Hem vandaan is, zullen we onrustig blijven, zal ons hart zoekende zijn en blijven, en verlangen naar van alles en nog wat.
(Psalm 37:4; Filippenzen 2:13)

O, en God kan nog zoveel meer voor jou en mij doen, meer dan we ooit kunnen beseffen.
Paulus schrijft deze woorden eigenlijk in een gebed voor de Efeziërs naar God toe.
Hij vraagt dat God hen door Zijn Geest kracht geeft om innerlijk sterk te zijn, zodat hun hart door het geloof een blijvende woning kan zijn voor Zijn Zoon, Jezus,.
Dat ze ‘geworteld en verankerd’ mogen zijn in de liefde en dat ze met iedereen die Hem toebehoren in staat zullen zijn om te bevatten hoe groot Zijn liefde wel niet is; een liefde, die elk verstand te boven gaat.
En of ze toch geheel vervuld mogen worden met de volheid van God, met Jezus, die de belichaming is van Zijn volheid.
En zo wil Paulus aan Hem de eer geven met de erkenning dat Hij, alleen al op grond van de kracht die nu al zichtbaar is in Zijn kinderen, nog veel meer kan dan wij kunnen bidden of beseffen.
God is zo groot, zo machtig, zo …. alles …, dat wij als mens hier op aarde nooit in staat zullen zijn om dat te bevatten.
(Efeziërs 3:20)

En deze grote, ontzagwekkende God, is tegelijk ook Degene die je het meest aanmoedigt; de Vader die je troost in elk verdriet, en die dicht bij je is als je terneergeslagen bent.
Ja, zoals een herder een lam draagt, zo dicht wil Hij je aan Zijn hart dragen.
Hij is het die ons steeds door en met Zijn woord bemoedigt, ons hoop geeft en versterkt; ons aanmoedigt om vol te houden.
Hij heeft nooit gezegd dat het makkelijk zal zijn, maar wel dat Hij er altijd voor ons zal zijn.
Hij keert Zich niet van je af als je verdriet hebt of het niet meer ziet zitten zoals mensen dat soms kunnen doen.
Nee, als een liefdevolle Vader buigt Hij Zich naar je toe en neemt Hij je als het ware in Zijn armen en troost je.
Hij is altijd maar één gebed bij jou vandaan!

Heb je trouwen weleens een afbeelding gezien van een herder met een lammetje in Zijn armen?
Wat straalt daar een liefde en zorg van uit, vind je niet?
Het mooie van dit lam in de armen van de herder is, dat het heel dicht tegen het hart van de herder aanligt en zo dicht wil God jou en mij ook bij Zich dragen.
Jezus, Gods Zoon, vergelijk Zichzelf met ook met een herder, de Goede Herder.
In Johannes 10:1-16 in de Bijbel kun je precies lezen wat Hij daarmee bedoelt.
Volg de link onder de Goede Herder maar. https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/johannes/10/
Het is echt geweldig om te lezen hoe groot de zorg en liefde van deze Goede Herder is voor jou en mij.
(2 Thessalonicenzen 2:16-17; 2 Corinthiërs 1:3-4; Psalm 34:19; Jesaja 40:11)


Wordt vervolgd ...



>> Vadersliefdesbrief

woensdag 31 mei 2017

De liefde van God zichtbaar in Zijn woord (1)

Dit keer heeft het schrijven me niet alleen heel veel tijd gekost om te schrijven, ook kwamen er enkele andere belangrijke dingen bij, waardoor ik geen tijd had om het eerder te plaatsen.
Het is ook deze keer echter weer te lang geworden om in één keer te plaatsen, dus ook nu plaats ik het in drie keer op mijn blog.


Neem de tijd …


Met dat ik gisteren (28 april) met mijn Stille Tijd word stil gezet en tot nadenken gebracht over Gods woord, over de beloften die Hij geeft in Zijn woord en hoe wij toch steeds weer naar God toe mogen gaan, Hem Zijn woord voor mogen houden en mogen pleiten op de beloften die Hij aan ons heeft gedaan, komt ook de gedachte binnen hoezeer Gods liefde toch zichtbaar is in Zijn woord.
God, de Allerhoogste, spreekt tot ons mensen door Zijn woord -de Bijbel, het door de Heilige Geest geïnspireerde boek.
Alles wat we in dit leven maar nodig hebben, alles om Hem te leren kennen, alles aan onderwijzing, troost, hoop, bemoedigingen, antwoorden,  …, alles kunnen we vinden in Zijn woord.
(Ik wil bij het woord ‘antwoorden’ wel even opmerken, dat dit niet betekent dat we op al onze vragen het antwoord krijgen dat we willen horen; soms zegt God ook tegen ons ‘Mijn genade is jou genoeg’, of ‘Mijn gedachten en Mijn wegen zijn hoger dan jouw wegen’.
En laten we daarnaast ook niet vergeten, dat ook ‘nee’ een antwoord is.)
Maar in alles, door heel Zijn woord heen, is Gods liefde zichtbaar.
Van het begin tot het einde, van de eerste tot en met de laatste bladzijde, getuigt Zijn woord van Zijn liefde voor ons mensen.
Creëert Hij op de eerste bladzijde een prachtige wereld voor ons, op de laatste bladzijde belooft Hij ons, dat als onze gewaden witgewassen zijn door het bloed van Jezus, we recht(macht) hebben op de vrucht van de Levensboom en de poorten van de stad mogen binnengaan.
Hij heeft ons lief van nog voor Hij ons geschapen had tot zelfs na de zondeval.
‘Mens, waar ben je’ riep Hij, nadat Eva en Adam gezondigd hadden, en ondanks hun ongehoorzaamheid zocht Hij hen, en redde Hij hen en ons. (Gen. 3:9)
Zijn liefde verdreef hen uit het Paradijs, zodat ze niet van de Boom des Levens zouden kunnen eten, en Hij had Zijn plan (Jezus) al klaar om de breuk die was ontstaan tussen de mens en Hem, te herstellen. (Genesis 3:22)
En alles is opgeschreven zodat we Hem kunnen leren kennen en dichter tot Hem kunnen groeien; Zijn liefde voor ons kunnen ontdekken en een leidraad hebben voor ons leven.
Eigenlijk kun je zeggen dat de Bijbel Gods liefdesbrief is aan ons; wat mij betreft zou dat op iedere voorkant van de Bijbel mogen staan:
Bijbel
Gods liefdesbrief aan jou

En als het Zijn liefdesbrief is aan ons, dan is het ook niet zo moeilijk om Zijn liefde erin te ontdekken.
Wat ik wel heel moeilijk en lastig vond, was het wat, waar en hoe in woorden te vangen.
Tot het vanmorgen (het is inmiddels 6 mei) ineens tot mij doordrong hoe ik Gods woord hierboven had genoemd, namelijk Gods liefdesbrief en het bracht mij bij ‘Vaders Liefdesbrief’, die velen van ons ongetwijfeld kennen.

Op Internet kwam ik met mijn zoeken naar deze Liefdesbrief op de site van Wouter van der Toorn, en via zijn schrijven bij de maker en site van de brief, Barry Adams.

Ik luisterde en las de woorden mee van het filmpje dat met het openen van de site  in beeld komt en wist, dit geeft in het kort alles weer.
Geen enkel woord uit deze Liefdesbrief is mij onbekend, maar het is ook goed om je steeds opnieuw te verdiepen in Gods woord(en), en dus ga ik er eens voor zitten om de woorden van deze Liefdesbrief zelf uit te schrijven en er over na te denken.

Misschien klinkt het je allemaal heel vreemd in de oren, en snap je er niet veel van, begrijp je het niet; of misschien zijn ze je wel bekend, maar heb je er nog niet eerder dieper over nagedacht, hoe dan ook, ik wil je uitnodigen om (nog eens) samen met mij de brief door te nemen, en voel je vrij om ook te reageren op wat je leest; ook ik heb namelijk nog een hoop te leren en heb de wijsheid niet in pacht, maar wel een hart vol liefde voor Hem en om wat op mijn hart komt van Hem met jou te delen.


De liefde van God (zo) zichtbaar in Zijn woord.
Focus.
Neem de tijd.
De schoenen uit …


Gedachten bij Vaders Liefdesbrief
Een intieme boodschap van God aan u.


De brief begint met de aanhef ‘Mijn kind’, gevolgd door dat we Hem misschien niet kennen, maar dat Hij wel alles over ons weet.
Als je God niet persoonlijk kent, dan vind je deze aanhef waarschijnlijk heel erg raar.
En dat is best logisch, want als iemand jou aanspreekt als ‘Mijn kind’, dan geeft die persoon er mee aan dat hij je vader is.
Je zult toch maar ineens zo’n brief op je deurmat, of op je tafel, of zoals hier op je beeldscherm vinden, die zo begint.
Maar, misschien ben je toch ook wel een beetje nieuwsgierig geworden; je ziet immers in één oogopslag, dat de schrijver aangeeft dat je Hem misschien niet kent.
Wie zou jou nu zoiets schrijven, wie stuurt jou deze brief en wie noemt jou nu ‘Zijn kind’.
En wat zal er nog meer in die brief staan …
Ik hoop en bid dat je niet direct naar beneden gescrold hebt naar de afzender en de brief vervolgens gelijk hebt weggeklikt, maar dat je hem toch even helemaal hebt gelezen en dat je ook mijn gedachten erbij nog even wilt lezen.
Dan zul je ook gaan begrijpen waarom Hij jou ‘Mijn kind’ heeft genoemd.


De brief vervolgt:
Je kent Mij misschien niet, maar Ik weet alles over je. Ik weet het wanneer je zit en wanneer je weer opstaat. Alles wat je doet is Mij bekend.
Misschien begin je je nu een beetje oncomfortabel te voelen, want ja, Iemand die schrijft dat Hij alles over je weet, terwijl jij Hem niet of nauwelijks kent, dat is toch wel een beetje creepy, een beetje raar en eng.
Of vind je het te belachelijk voor woorden dat Hij schrijft dat Hij zelfs het aantal haren op je hoofd geteld heeft?
Misschien heb je deze brief nog net niet weggeklikt; heb je zoiets van, nou, alleen nog even kijken wat zij erover zegt, maar dan hoop (en bid) ik, dat er iets in jou zich roert waardoor je hem toch helemaal gaat lezen en hier meeleest.
Want weet je, je hoeft helemaal niet bang te zijn voor deze Persoon die alles van je weet, en noch is het te belachelijk voor woorden dat het aantal haren op je hoofd bij Hem bekend is.
Als je verder met me meeleest, zul je dat ook zelf ontdekken.
(>> Psalm 139:1-3; >> Mattheüs 10:2,30)

Wist je trouwens dat je zelfs naar Zijn evenbeeld bent gemaakt? (>> Genesis 1:27)
Nee, dit wil niet zeggen dat je er nu precies hetzelfde uitziet als Hem; God heeft geen lichaam, God is Geest.
Het maakt ook geen verschil of je nu een man of een vrouw bent, want God heeft beiden naar Zijn beeld geschapen, en dat wil zeggen: goed en volmaakt.

Veel mensen worstelen met hun identiteit; met de vraag wie ze nu toch zijn, misschien jij ook wel.
We weten immers niet altijd wat onze echte en ware identiteit is.
Ons zelfbeeld kan zo vervormd zijn door de wereld (en de vijand, de duivel, van oorsprong de hoogste engel van God, maar die tegen God in opstand is gekomen; hij wilde zelf God zijn), dat we leven vanuit een verkeerd denkbeeld.
Maar als we teruggaan naar onze Maker, naar Hem naar wiens evenbeeld we geschapen zijn, dan vinden we onze ware identiteit.
Dan zijn het niet meer wijzelf, of mensen, of omstandigheden, of wat dan ook, die bepalen wie wij zijn, maar wie Hij is en wat Hij over ons zegt.
En Hij zegt: ‘Je bent gemaakt naar Mijn evenbeeld: goed en volmaakt.’

De mens, dus ook jij als je Hem nog niet kent, is voortgekomen uit Zijn verlangen.
Alleen als Zijn kind is alles van ons leven met Hem verweven.
Je zou kunnen zeggen dat we dan in Hem leven, bewegen en bestaan. (Handelingen 17:28)

Je leven is ook geen vergissing, want nog voordat je verwekt werd kende Hij je al; nog voor de wereld gemaakt werd heeft Hij je al uitgekozen.
Sterker nog, elke dag van je leven stond al opgeschreven in Zijn boek.
Hij is het die bepaalde waar en wanneer je geboren werd.
(Psalm 139:15; Jeremia 1:5; Efeziërs 1:4; Psalm 139:15,16; Handelingen 17:26)

Misschien kun je je dit helemaal niet voorstellen.
Misschien word je wel heel boos als je dit leest.
Misschien wil je juist door waar en hoe je bent opgegroeid wel niets van Hem weten, want als Hij Zich jou Vader noemt, en dit alles dan zo regelt, dan …
Maar weet je, God is niet verantwoordelijk voor de puinhopen die wij mensen er van maken.
Ieder van ons maakt zijn eigen keuzes, goed en fout, en de gevolgen daarvan zijn – al dan wel of niet zichtbaar/merkbaar, voor onszelf of voor anderen.
Ja, zeg je nu misschien, maar als Hij God is, dan had Hij het wel allemaal kunnen voorkomen, en het allemaal kunnen veranderen.

Weet je, toen ik net schreef dat we naar zijn naar Zijn evenbeeld zijn geschapen, dan omvat dat nog meer dan goed en volmaakt, - wat overigens door de zondeval te niet is gedaan.
Maar goed, naar Zijn evenbeeld geschapen zijn wil ook zeggen, met een eigen wil, met eigen keuzes, en verantwoordelijkheden.
God schiep alles wonderlijk mooi en perfect: aarde, dieren en de mens, en het was de bedoeling dat de mens zou zorgen voor Zijn schepping.
Maar, hoewel de mens ‘bijna goddelijk was gemaakt’ (>> Psalm 8), was hij daar niet tevreden mee en wilde zijn als God (>> Genesis 3)
Het was dus de keuze van de mens zelf om tegen God in opstand te komen, en daardoor werd alles wat eens zo goed, mooi en volmaakt was, vernietigd.
Maar al deze dingen doen niets af aan Zijn liefde voor jou, het doet niets af aan het feit dat Hij je gewild heeft en dat je daarom bent geboren; zelfs op die plek en in die omstandigheid.
Want in Zijn grote liefde had Hij ook al een oplossing klaar om de verbroken relatie tussen de Hem en de mens te herstellen, waardoor jij ook kunt genezen van al je pijn en verdriet, maar daar kom ik later nog op terug.

Eerst wil ik je nog meenemen naar het feit hoe prachtig je bent gemaakt; hoe kunstig Hij je heeft gemaakt in de buik van je moeder.
(Psalm 139:14; Psalm 139:13)

Ik heb zelf geen woorden die kunnen beschrijven hoe kunstig en hoe prachtig Hij je heeft gemaakt, ons allen heeft gemaakt.
Men zegt weleens ‘woorden schieten mij te kort’, nu, als het gaat over het ontstaan van ons leven, hoe Hij ons heeft gemaakt, dan schieten mij echt woorden te kort.
Ik wil je daarom even meenemen naar een prachtig filmpje wat dit in het kort laat zien.
>> Het wonder van conceptie tot geboorte

Ik weet niet wat er door jou heen gaat als je deze beelden ziet, maar bij mij liep een traan van ontroering en bewondering over mijn wang.
Is het niet prachtig; is het niet kunstig?
Zijn we eigenlijk niet allemaal ware kunstwerken?

Helaas is de zonde de wereld ingekomen en met de zonde de gebrokenheid, ziekte, ontevredenheid, andere maatstaven dan die van God enz. enz.
Misschien ben je wel anders dan de gemiddelde mens geboren en lijdt je onder hoe iedereen naar je kijkt en met je omgaat.
Misschien heeft het leven wel allerlei sporen achtergelaten; misschien zie je er niet (meer) uit zoals je graag zou willen, maar weet je, je bent en blijft een waar kunstwerk van Zijn hand en Zijn liefde is niet afhankelijk van welke littekens je met je meedraagt, nog van met welke verminkingen, of  hoe je ter wereld bent gekomen.
Wij mensen, ja, wij mensen beoordelen elkaar naar hoe we eruit zien, en of iemand ‘mooi’ is enz., maar Hij niet, Hij ziet voorbij al deze dingen, Hij ziet jou!
Hij ziet jou als persoon: kunstig en prachtig gemaakt!
Ik zei, Zijn maatstaven zijn heel anders dan die van de wereld.

De duivel heeft het in deze wereld voor het zeggen gekregen en waar het maar mogelijk is, zal hij er alles aan doen om er o.a. voor te zorgen dat mensen ontevreden over zijn of worden over zichzelf; het liefst ziet hij dat ze zichzelf gaan haten en verminken op welke manier dan ook, omdat hij weet dat dit hun Schepper enorm veel verdriet doet.
Hij maakt ideaalplaatjes en doet mensen geloven dat ze alleen van waarde zijn, alleen iets kunnen bereiken, als ze daaraan beantwoorden.
En wij mensen lopen er met open ogen in.
De één wordt er ontevreden door en krijgt een hekel aan zichzelf, anderen nemen het over en leggen het ook weer aan anderen op.
En het is heel verdrietig maar waar, ook onder Gods kinderen gebeuren deze dingen, terwijl wij het juist anders zouden moeten doen, omdat we beter weten.
Ik wil jou daarom ook als kind van God om vergeving vragen als ik, of anderen, jou ooit iets dergelijks hebben aangedaan.
Vergeef ons, dat we soms net zo hard en wreed zijn als de wereld.
Luister toch niet naar ons, naar de wereld, en lees maar snel wat de afzender van deze brief over en tegen  je zegt.

Want, nadat Hij je zo mooi en kunstig maakte, kwam de dag dat je helemaal ‘af’ was, en toen je werd geboren, was Hij ook daar bij.
Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat Hij de eerste was om je te verwelkomen.
Niet de verloskundige, of je vader of moeder, maar Hij, Degene die jou zo prachtig heeft gemaakt in de buik van je moeder.
Dus, als je niet gewenst was, werd weggegeven, of ergens achtergelaten, of …, onthoudt dan dit: er is altijd Iemand die oneindig veel van je houdt; die je heeft gewild, en die je welkom heette in deze wereld.
(Psalm 71:6; Jesaja 46:3b,4 → eigen toevoeging)    


Vervolg morgen ...



>> Vadersliefdesbrief