zondag 22 maart 2015

Even een tijdelijke stop

Door bepaalde omstandigheden is het voor mij even beter als ik  pas op de plaats maak om tijd en ruimte te hebben voor andere dingen.





Heer, ik geef al mijn plannen en doelstellingen op, al mijn eigen verlangens en hoop en ik neem Uw wil voor mijn leven aan.
Ik geef mijzelf, mijn tijd, mijn alles, ten volle aan U, om voor eeuwig de Uwe te kunnen zijn.
Vul mij en verzegel mij met Uw Heilige Geest.
Gebruik me zoals U wilt,
zend me waarheen U wilt,
werk Uw gehele wil uit in mijn leven,
wat het mij ook kost,
nu en tot in eeuwigheid.

- Amen -








zondag 15 maart 2015

Week 12 - Mijn hart en verheffing

Afgelopen week vroeg ik mij af waar God mij vandaag heen zou leiden; wat zou voor vandaag het onderwerp of het woord zijn waarover ik verder mocht nadenken en schrijven.
Het laatste wat ik eigenlijk had verwacht, was dat ik weer verder zou gaan met de serie ‘Mijn hart, mijn verantwoordelijkheid’ van YouVersion*, en toch is dat de plaats waar God mij brengt.
En dat dit de juiste plaats is, wordt bevestigd op verschillende manieren.
Met mijn ‘Dagboek’ ben ik precies hier aangekomen, bij dit gedeelte (in samenhang met de Bijbelstudie van onze Vrouwengroep), daarnaast zijn er enkele passages uit het boek(een roman nog wel) die ik aan het lezen ben die mij gister bij ‘mijn hart en verheffing’ brachten, en als ik vanmorgen nogmaals de vraag neerleg of ik echt hiermee verder moet, of de tijd daarvoor juist is, en ik ga naar YouVersion en lees daar de ‘Dagtekst’ (wat ik ook niet iedere dag doe, maar zo af en toe), dan weet ik het zeker, want de tekst die daar staat voor vandaag, is precies dezelfde tekst als waar ik vorige week over heb geschreven en die de bewuste zaterdag (zie: Week 10 en Week 11) via Dagelijks Woord naar mij toekwam.

‘Ik ben er zeker van dat God op de grote dag van Christus Jezus het goede werk dat Hij onder u begonnen is, zal voltooien.’
Filippenzen 1:6
HB

Gij lieden zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb.
Blijft in Mij, en Ik in u. 
Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan dragen van zichzelve, zo zij niet in den wijnstok blijft; alzo ook gij niet, zo gij in Mij niet blijft.

Hierin is Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt; en gij zult Mijn discipelen zijn.
Gelijkerwijs de Vader Mij liefgehad heeft, heb Ik ook u liefgehad; blijft in deze Mijn liefde.

Johannes 15:3,8,9
SV


Ik ben de Wijnstok, en gij zijt de ranken. Blijf in Mij. Blijf in Mij.*

De overdenking van YouVersion begint met de volgende woorden:
‘Haal jij waarde uit hetgeen je doet? Classificeer jij jezelf en vergelijk jij jezelf met andere mensen? Denk je dat je meer respect of meer eer verdient?’*
En even verderop:
‘Beoordeel jij anderen ten opzichte van jezelf of ten opzichte van hetgeen je denkt dat ze verdienen? “Ik verdien het om …’
En:
‘Vergelijking is een dodelijk spel dat je niet kunt winnen. Je zult altijd op de tweede plaats eindigen – dat kun je garanderen. Er zal altijd iemand zijn die …’
Waar ik op stuk liep twee weken geleden was het eerste zinnetje: ‘Haal jij je waarde uit hetgeen je doet?’
De vraag die deze woorden opriep, was ‘waar haal ik mijn waarde uit?’
En om te kunnen nadenken over het thema ‘Mijn hart en verheffing’, moest ik toch eerst deze vraag kunnen beantwoorden, want dat zou (mede)bepalend zijn met oog op verheffing.
Precies in diezelfde week ging ook het hoofdstuk dat we voor moesten bereiden voor de VrouwenBijbelstudiegroep hierover en hoewel ik weet wie ik ben in Christus (met mijn verstand), had mijn hart het nog niet zo door.

Een paar punten vanuit dit boek (>> Jouw identiteit, Gods zelfportret van Diane Fink) over waar we onze waarde vandaan kunnen halen of halen.

1. Succes
Jezelf meten aan de dingen die je doet of hebt gedaan.
Citaat: ‘De grens tussen het gevoel van voldoening als je weet dat je Gods wil doet en je je best hebt gedaan, en het streven naar succes om je geaccepteerd en gewaardeerd te voelen is soms erg klein.’

2. Prestaties
Citaat: ‘Hoe goed we het doen en hoeveel plezier we anderen doen, bepaalt hoe we over onszelf denken.’

3. Positie
Wat blijft er over van ons gevoel van waarde als onze positie of titel (in zaken of bediening) wegvalt?
Citaat: ‘Als je nood hebt aan een titel of positie, wil je boven een ander staan.’

4. Opleiding en intelligentie
Jezelf meten aan de letters die voor je naam staan.
Opleiding is belangrijk voor onze ontwikkeling, maar niet de bepalende factor voor wat we te bieden hebben.

5. Gaven of talenten
Onze gaven en talenten (profeet, leider, leraar …) hebben we van God gekregen om te gebruiken in Zijn koninkrijk, maar als onze identiteit daarin ligt …
Citaat: ‘Tenzij we weten wie we zijn in Hem en Hem toegestaan hebben om Zijn naam en Zijn karakter in ons te ontwikkelen, kunnen Zijn gaven een valkuil voor ons worden.’

6. Mensen (ouders, partners, familieleden, broers, zussen, vrienden, leraars, werkgevers …)
Citaat: ‘Elk persoon in ons leven heeft de mogelijkheid om een draadje in het tapijt(van ons leven) te weven. Een draadje dat alles in de war brengt of het geheel juist mooier maakt.’


Velen van ons zullen ongetwijfeld zeggen dat we onze identiteit in Christus hebben, dat we weten wie we zijn in Christus, maar hoe velen leven daar ook werkelijk uit?
Als je bovenstaande dingen leest, welke plaats neemt elk onderdeel dan in in ons leven?
Zijn we dan werkelijk vrij van al deze wereldse punten?
Is God echt de Enige die onze identiteit bepaald?
Is Hij echt de Enige waar wij onze waarde uit halen?
Weten is één ding, er vanuit leven een tweede!

De wereldse vergelijking om identiteit te vinden is*: Eigenwaarde = Prestaties + Meningen van Anderen.
Als dan vanuit het Boek de vraag naar ons toekomt om op basis van de waarheid van Gods woord een nieuwe vergelijking voor identiteit te formuleren, kom ik aan de hand van het Boek op de volgende vergelijking: Eigenwaarde = Weten wie God is in mij + Weten wie ik ben in Christus.
Een logische volgende stap is dan deze twee punten uitwerken en ontdekken waar het wel al in het hoofd zit, maar nog niet in het hart.
(En ik geloof dat dit iets is dat een ieder van ons persoonlijk uit zou moeten werken; niet alleen ergens lezen wat er over gezegd wordt, maar echt persoonlijk, samen met God, eerlijk en oprecht, gaan onderzoeken en vastleggen)


Mijn stuklopen twee weken geleden hangt samen met het feit dat ik besefte dat mijn waarde, dat wat ik voel als mijn waarde, voor een groot gedeelte afhangt van wat andere mensen zeggen, of hoe zij met mij omgaan.
Vanuit mijn verleden, de beschadigingen die ik heb opgelopen door velerlei soorten afwijzing, ben ik super gevoelig voor wat mensen zeggen of doen.
In de jaren die achter mij liggen heeft God al heel veel genezing gegeven, en er waren echt momenten bij dat ik mij vrij wist, vrij voelde; dat ik diepgeworteld was in Hem met de bijhorende vrede en vreugde, maar God legde met de studie en dit onderwerp nog een gedeelte bloot in mijn leven, waardoor ik besefte dat er nog meer pijn zit dan ik doorhad, dat het proces van mijn identiteit hebben in Hem weten wie Hij is in mij en wie in mag zijn in Christus, nog niet was voltooid.
Hij was het werk in mij begonnen, maar het was nog lang niet af.
O, hoe bijzonder was daardoor niet het woord dat Hij mij die morgen voor het schrijven gaf, en dan vandaag opnieuw geeft!

De zondag die volgde op die bewuste zaterdag was een hele speciale dag.
Ik was thuis gebleven uit de kerk omdat ik zaterdags niets had kunnen schrijven en ik wilde …, ik moest …
Het stukje van Week 10 was het gevolg, maar … daar bleef het niet bij.
Diezelfde dag, het exacte moment weet ik niet meer, kwam het gebed van Moeder Theresa in mijn gedachten.
De allereerste keer dat dit gebed mijn leven binnenkwam, was tijdens een zondagsdienst in onze gemeente, waar onze voormalige voorganger dit gebed voorlas en op blaadjes uitdeelde.
Ik weet nog dat ik helemaal verstijft op mijn stoel zat en dat er een mega grote storm in mijn binnenste losbarstte.
Hoe kon hij dit zo maar uitdelen?
Had hij dan geen gevoel in zijn lijf?
Zeker nooit iets meegemaakt!
Hij weet zeker niet hoe het voelt om de grond in te worden geboord, vertrapt te worden, weggetrapt te worden met woorden!

Thuis woedde de storm in alle heftigheid door; ik weet het nog precies, zo ook dat ik hem geschreven heb naar aanleiding hiervan.
Het was ook goed om dit te doen en hij was geschrokken van mijn mailtje; hij had niet verwacht dat dit gebed deze dingen kon losmaken.
Maar dit gebed heeft alles te maken met mijn wie ik ben, met mijn identiteit, met mijn waarde, en waar ik deze dingen vandaan haal of in vind.
Het briefje met dit gebed heb ik toen weggegooid.

De tweede keer dat God mij confronteerde met dit gebed was naar aanleiding van Week 6 van de kalender van Sestra ‘Mijn moment met God’: >> Leef en sterf - allebei tegelijk.

Als ik dit stukje nog weer eens teruglees dan besef ik dat God al die tijd, vanaf het eerste moment dat dit gebed mij onder ogen kwam tot nu, bezig is met het voltooien van het proces van sterven aan jezelf.
Hiermee wil ik niet zeggen dat ik er nu ben, geenszins, maar wel Zijn woord waarheid is als Hij zegt dat Hij af zal maken wat Zijn hand begonnen is te doen; beetje bij beetje, stukje bij stukje, en Hij geeft niet op, hoelang iets ook duurt.
En Hij gaat door en door en door … totdat de Here Jezus terugkomt of mij thuishaalt.

Kon ik de tweede keer dit gebed eindelijk lezen zonder dat er een storm aan emoties losbarstte, de zondag dat dit gebed de derde keer binnenkomt, stroomt mijn hart over van vreugde en bid ik het vanuit het diepst van mijn hart:

O, Jezus,
bevrijd mij van het verlangen om geliefd te zijn,
van het verlangen om verhoogd te worden,
van het verlangen om geëerd te worden,
van het verlangen om geprezen te worden,
van het verlangen om de voorkeur van mensen te krijgen,
van het verlangen om geraadpleegd te worden,
van het verlangen om goedgekeurd te worden,
van het verlangen om populair te zijn.

Bevrijd mij van de angst om vernederd te worden,
van de angst om geminacht te worden
van de angst om vermaand te moeten worden,
van de angst om gelasterd te worden,
van de angst om vergeten te worden,
van de angst om verkeerd begrepen te worden
van de angst om belachelijk gemaakt te worden
van de angst om verdacht te worden.

En, Jezus, geef mij de genade,
om te verlangen dat anderen meer geliefd zijn dan ik,
dat anderen hoger geacht worden dan ik,
dat volgens de opinie in de wereld anderen meer worden en ik minder,
dat anderen worden gekozen en ik opzij word gezet,
dat anderen telkens boven mij verkozen worden,
dat anderen heiliger worden dan ik,
terwijl ik heilig word zoals U heeft bedoeld.

In Jezus’ Naam. 

- Amen –

En met het bidden ervaar ik een bevrijding; een bevrijding van een ongelooflijk zwaar juk dat ik met me meedroeg, soms daar onder gebukt gaand, en soms niet eens doorhebbend.
Deze vreugde en vrijheid zijn nog niet weggeweest sinds deze dag.
En ik heb het gevoel dat deze bevrijding de weg opent tot het kunnen vinden van mijn ware identiteit in Jezus en de ruimte geeft om ook van daaruit te gaan leven.
Nu niet meer alleen met mijn verstand, maar ook vanuit mijn hart.

En dan kom ik weer terug bij Dag 4 van ‘Mijn hart, mijn verantwoordelijkheid’ van YouVersion: Mijn hart en verheffing.
Terug bij de woorden waarmee ik niet verder kon.

‘Haal jij waarde uit hetgeen je doet? Classificeer jij jezelf en vergelijk jij jezelf met andere mensen? Denk je dat je meer respect of meer eer verdient?’*
En even verderop:
‘Beoordeel jij anderen ten opzichte van jezelf of ten opzichte van hetgeen je denkt dat ze verdienen? “Ik verdien het om …’
En:
‘Vergelijking is een dodelijk spel dat je niet kunt winnen. Je zult altijd op de tweede plaats eindigen – dat kun je garanderen. Er zal altijd iemand zijn die …’

Nee, mijn minderwaardigheidgevoelens, mijn gebrek aan zelfvertrouwen en aan eigenwaarde, zorgden er niet voor dat ik me nooit verhief of boven anderen plaatste.
Misschien dan wel niet zozeer met woorden, maar wel in mijn gedachten en gevoelens.
In mijn opstandigheid naar God als reactie op wat anderen zeiden of deden.
En we weten dat het voor God niet uitmaakt of iets echt gezegd wordt of in onze gedachten is.

Verdiende ik meer respect of meer eer?
Menselijkerwijs gesproken denk ik zeker dat er momenten in mijn leven zijn geweest dat ik zeker meer respect en/of eer verdiende.
Let wel: Menselijkerwijs gesproken, oftewel vanuit de onze menselijke gedachten en gevoelens gesproken; op basis van wat de wereld ziet als rechtvaardig.
Maar op basis van Gods woord klinkt Zijn stem die zegt: ‘Mijn genade is jou genoeg!’
Het doet er niet toe welk respect of welke eer mij ‘eigenlijk’ toe hoort te komen volgens de maatstaven van deze wereld; in wezen behoort alle respect en eer toe aan Hem die ons geschapen heeft!
(Al mag ik zeker een complimentje ontvangen en in ontvangst nemen; elkaar bemoedigen is ook een opdracht van God)
Als mijn Heer en Heiland niet het respect en de eer zoekt voor Zichzelf, waarom zou ik me daar dan druk om maken; hoe haal ik het eigenlijk in mijn hoofd om daar zelfs maar aan te denken?!
Jezus zocht nooit Zijn eigen eer, nooit Zijn eigen glorie, hoewel Hij Gods eigen Zoon was.
Hij zocht alleen de eer van Zijn Vader!
Zijn wil wilde Hij doen, Zijn glorie laten zien!

‘Wie vanuit zichzelf spreekt, zoekt zijn eigen eer, maar Wie de eer zoekt van Hem Die Hem gezonden heeft, Die is waarachtig en geen ongerechtigheid is in Hem.’
Johannes 7:18

Jezus en Zijn Vader waren één!
Gods wil, was Zijn wil.
Jezus deed en zei niets, tenzij Zijn Vader hem daartoe de opdracht gaf.
En het deed er niet toe of Hij daarvoor geprezen werd of afgewezen en veracht.

‘Jezus dan zei tegen hen:  Wanneer u de Zoon des mensen verhoogd zult hebben, zult u inzien dat Ik het ben, en dat Ik vanuit Mijzelf niets doe, maar dat Ik die dingen spreek zoals Mijn Vader Mij heeft onderwezen. 
En Die Mij gezonden heeft, is met Mij. De Vader heeft Mij niet alleen gelaten, omdat Ik altijd doe wat Hem welgevallig is.’
Johannes 8:28,29

Vanuit Mijzelf doe ik niets …
Ik ben in de Vader, en de Vader is in Mij …
(Joh. 14:10,11)
‘Wie Mij liefheeft, zal zich aan Mijn woorden houden. 
Mijn Vader zal hem liefhebben, en Mijn Vader en Ik zullen naar Hem toegaan en Wij zullen bij Hem wonen.’

Johannes 14:23


‘Ik ben de ware Wijnstok en Mijn Vader is de Wijngaardenier.
Elke rank die in Mij geen vrucht draagt, neemt Hij weg; en elke rank die vrucht draagt, reinigt Hij, opdat zij meer vrucht draagt.
U bent al rein vanwege het woord dat Ik tot u gesproken heb.
Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft.
Ik ben de Wijnstok, u de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt u niets doen.’

Johannes 15:1-5


‘Ik ben de Wijnstok, en gij zijt de ranken. Blijf in Mij. Blijf in Mij.

Hij had wanhopig de goedkeuring van mensen gezocht, snakkend naar liefde en aanvaarding.
Maar het was God die hem aanvaard had en het was Gods goedkeuring die Hij nodig had.
Zolang hij bleef vechten om waardering van de DiGratia’s, de DeMornays en de Shepards zou hij geen vrucht dragen.
Hij moest God welgevallig zijn.
God was de Vader die met trots op hem neer kon zien en zei: ‘Goed gedaan, Mijn zoon.’*


‘Hierin wordt Mijn Vader verheerlijkt, dat u veel vrucht draagt en Mijn discipelen bent.
Het gebod van de liefde
Zoals de Vader Mij liefgehad heeft, heb ook Ik u liefgehad; blijf in Mijn liefde.’
Johannes 15:8,9

Hoe kan ik vrucht dragen als ik blijf vechten om mijn eigen eer, om goedkeuring en aanvaarding van andere mensen?
Hoe kan ik vrucht dragen als ik mijn waarde zoek buiten Hem?
Hoe kan ik vrucht dragen als ik niet in Hem blijf?
Hoe zal ik ooit kunnen leven vanuit mijn identiteit die ik heb in Jezus, als ik niet in Hem blijf?!

De sleutel naar een leven vanuit onze identiteit die we hebben in Christus ligt verborgen in het feit of we in Hem blijven of niet.
De sleutel van onze eigenwaarde ligt hierin verborgen.
Zo ook de sleutel naar de menselijke zucht naar eer en respect.


Blijf in MIJ!

‘Blijf in Mij, blijf in MIJ!’
steeds opnieuw klinkt Zijn stem.
‘Blijf in Mij, blijf in MIJ!’
klinkt het met klem.

‘Blijf in Mij, blijf in MIJ!’
Ik heb jou volledig aanvaard!
Om jou heb Ik zelfs
Mijn eigen Zoon niet gespaard.

‘Blijf in Mij, blijf in MIJ!’
Leef vanuit wat ons samenbindt.
Draag vrucht opdat IK tot jou zeg:
‘Goedgedaan, Mijn kind!’


Lieve Vader in de hemel, dank U wel voor Uw liefde en trouw, voor Uw bemoeienis met mijn leven.
Dank U wel, dat U mij leidt, en blijft leiden ongeacht en hoe vaak ik ook mijn eigen wegen ga. 
Dank U wel voor zoveel genade, voor zoveel liefde.
Dank U wel, voor Uw woorden van bemoediging.
Dank U wel zoals U dingen samenbrengt: op het juiste moment de juiste dingen.
Ik zie uit, lieve Vader, naar alles wat U nog in mijn leven gaat doen.
Meer dan ooit verlang ik naar U, naar meer van U in mijn leven.
Nee, geen geld of goed, gezondheid of wat dan ook, maar meer van Jezus in mij en door mij.
Maak mij een vrouw naar Uw hart.
In Jezus’ Naam.

- Amen - 


Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,




* * Het leesplan ‘Mijn hart, mijn verantwoordelijkheid’ kun je vinden op >>YouVersion<<; na een account aangemaakt te hebben, kun je het leesplan (of andere leesplannen) volgen/meelezen.

* Citaten uit ‘De wijnrank’
Zie: >> Reading Challenge

* Aanhaling in het boek van Robert McGee’s boek ‘The search for Signifiance’

zondag 8 maart 2015

Week 11 - Wat een bemoediging!

Ik vertrouw erop dat Hij Die in u  een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus. 
HSV

Ik ben er van overtuigt dat Hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook zal voltooien op de dag van Christus Jezus.
GNB

Filippenzen 1:6


Hoewel ik op dit moment van mijn leven (weer) door een bepaald proces ga, wil dit niet zeggen dat ik niets meer te schrijven heb, alleen de serie ‘Mijn hart, mijn verantwoordelijkheid’ van YouVersion ligt even stil.
Maar dat is in het geheel niet erg, want ik ben precies waar ik dit jaar mee begonnen ben, namelijk bij mijn uitgangspunt ‘Waar God mij leidt’.

Vorige week was even heel moeilijk en lastig, maar bracht ook op sommige plaatsen bevrijding, en diepe vreugde en vrede vullen sinds het weekend regelmatig mijn hart en maken mij intens dankbaar.
Ik houd nu een soort van dagboek bij (wat wil zeggen, schrijven wanneer het kan, maar niet elke dag) waarin ik alles opschrijf waar ik doorheen gegaan ben en ga.
Misschien dat ik het ooit deel, maar dat weet ik nog niet, want het is wel heel persoonlijk.
Maar als God het me vraagt …
Voor nu is het schrijven mijn manier van op een rijtje zetten, doorleven en verwerken van dingen die God laat zien en/of op mijn pad heeft gebracht en brengt.

In dit proces zitten echter ook hele mooie dingen; enorme bemoedigingen en rijke zegeningen (vandaar ook die intense momenten van vreugde, vrede en dankbaarheid)
Een daarvan is een tekst die vorige week een zaterdag (28 februari) via Dagelijks Woord binnenkwam.
Ik lees de teksten van dagelijks Woord niet dagelijks, soms heb ik het idee dat dezelfde teksten steeds terugkomen/voorbijkomen, vooral als je langere tijd meeleest krijg je dat idee, dus nu kijk ik gewoon af en toe eens een keertje, en zo las ik op die bewuste zaterdag (nog voor ik was begonnen met schrijven) weer eens een tekst van deze site.
En daar stonden deze woorden:

Hiervan toch ben ik ten volle overtuigd, dat Hij, die in u een goed werk is begonnen, dit ten einde toe zal voortzetten, tot de dag van Christus Jezus.
NBG

Filippenzen 1:6

Ik was blij en dankbaar met dit woord, want alleen de Bijbelstudie waar ik mee bezig was, maakte al best het een en ander weer in mij los en het was dan ook heel bemoedigend om dit woord van God te ontvangen.
Nu echter, een week verder, heeft dit woord nog veel meer waarde gekregen en het is dan ook mijn verlangen om even dieper op dit woord in te gaan.
En het is mijn gebed dat het jou als lezer ook enorm zal bemoedigen.
Want Hij zegt dit tegen ieder kind van Hem:
‘Mijn dochter, Mijn zoon, weet, dat het goede werk dat Ik in jou begonnen ben voleindigen zal, tot de dag dat Ik je thuishaal of de Here Jezus terugkomt!’

Als ik deze tekst even in verschillende vertalingen op Internet opzoek en lees, wordt mijn aandacht vooral getrokken naar wat er bij het woordje voleindigen staat op de site van de Bijbel in Statenvertaling met kanttekeningen.
Daar staat: ‘Dat is, meer en meer zal vermeerderen, versterken en bewaren.’
Het goede werk, het werk van genade (Henry Matthew), zal Hij doen groeien en doen toenemen; Hij zal het bekrachtigen en bevestigen, en Hij zal het beschermen, ervoor zorgen dat het niet verloren gaat.


Het Leven zegt het volgende:
‘Gods werk voor ons begon toen Christus aan het kruis stierf voor de vergeving van onze zonden. Zijn werk in ons begint wanneer de Heilige Geest in ons hart komt wonen. Hij geeft ons de kracht om elke dag meer op Christus te gaan lijken. Paulus beschrijft de groei van een christen naar volwassenheid, die begint wanneer we Jezus aannemen en zich voortzet tot Christus terugkomt.’

Wij kunnen op deze weg van groei soms de moed verliezen, maar laten we goed onthouden en ons richten op het feit dat God nooit en te nimmer de moed verliest!
Hij maakt af wat Zijn hand begonnen is te doen!
God geeft niet op!
Hij is Degene die het in ons is begonnen, dus zal Hij het ook afmaken!

Laten we Hem dus alle ruimte geven in ons leven.
Wees niet huiverig of bang, wees niet bezorgt om wat Hij zou kunnen doen of vragen, maar vertrouw op Degene die ons vertrouwen meer dan waard is.
Ja, soms kunnen dingen pijnlijk zijn, moeilijk, of zwaar, of …, maar Hij doet alle dingen meewerken ten goede voor wie Hem liefhebben! (Rom. 8:28)

Wat een geweldige bemoediging voor ons in ons dagelijkse strijd van ‘het sterven aan onszelf’! (Joh. 12:24,25; Lucas 9:23,24)
Wat een bemoediging om vol te houden en vol vertrouwen Hem Zijn gang te laten gaan in ons leven.
Hij is het begonnen, en Hij zal het voleindigen.

Lieve Vader in de hemel, ik loof en prijs Uw Naam en ik dank U met heel mijn hart en ziel voor  wat U aan het doen bent in mijn leven en ook nog zal gaan doen.
Dank U wel voor zoveel genade!
Dank U wel voor zoveel liefde!
Dank U wel voor zoveel trouw!
Ik verlang ernaar om meer en meer op U te gaan lijken, Heer Jezus, en daarom leg ik ook vandaag mijn leven in Uw handen; wijd ik mij toe aan U en wil ik U alle ruimte geven om Uw werk in mij voort te zetten tot de dag dat U terugkomt of mij thuis haalt.
Laat mij zien, Heer Jezus, waar ik U tegenwerk, waar ik deuren sluit die juist open moeten, of open waar ze gesloten moeten worden, of op welke manier dan ook ik U tegenhoud om Uw werk in mij te kunnen doen.
Laat Uw Geest mij zo leiden op alle wegen.
En dank U wel, dat ik weten mag, dat wat U begonnen bent in mij ook zal voleindigen!
Ik prijs Uw Naam!

- Amen -


Vol vertrouwen leg ik mijn leven in Uw handen,
want ik weet mij daar veilig en geborgen.
Ga Uw gang maar, Vader, ik wil U alle ruimte geven
om te doen wat U wilt doen in- en met mij.

Kneed en vorm mij maar, Vader, zodat ik
meer en meer op Jezus zal gaan lijken.
Schep, en herschep waar nodig is,
zoals een pottenbakker doet met de klei.

Ik ben niet bang, ik heb immers niets te vrezen,
U bent een God van genade, liefde en trouw.
U gaf mij de belofte dat U zult afmaken,
ja, zal voleindigen wat U begonnen bent in mij.


Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,




zondag 1 maart 2015

Week 10 - Laat maar los, het mag!

In mij worstelt het nog een beetje, na de laatste poging om een stukje te schrijven voor vandaag.
Gevoelens van te falen en gevoelens van het is goed, het mag, strijden nog met elkaar, al overheersen -heel bijzonder voor mij- de gevoelens van het is goed, het mag.
'Vandaag geen stukje' 
Het is heel moeilijk voor mij om dit toe te geven, om me niet alsnog in allerlei bochten te wringen om toch iets te schrijven en toch iets te plaatsen, want het is immers geen ziekte waardoor er geen stukje is.
Zelfs toen ik ziek was vond ik het al moeilijk dat er niets zou verschijnen (wat duidelijk iets zegt over mij ...)
Nu zijn er andere dingen, maar waarvan ik wel weet dat alles deel uitmaakt van het proces van leren en groeien.
Eén daarvan is in ieder geval 'Loslaten', loslaten van perfectie, plichtsgevoel, faalangst, verantwoordelijkheidsgevoel, niet willen teleurstellen ...

Maar Gods Geest spreekt tot mijn hart: Het is goed, Mijn kind, het mag!

Laat maar los, rust in: het mag,
het is niet erg, 
je bent er niet minder om.
Laat los, rust in:  het is goed;
deze ruimte mag je nemen, 
het is niet stom.

Laat maar los, rust uit van het streven naar perfectie 
en het beantwoorden aan verwachtingen
waaraan je denkt te moeten voldoen.
Laat los, ontspan in Zijn aanwezigheid
om te ontvangen dat wat Hij je wil geven,
wil veranderen; in je leven wil doen.

Laat maar los, rust, het is goed!
Neem de tijd die je nodig hebt

om te verwerken wat Hij liet zien.
Laat los, rust, het mag!
Koester je in de liefde en de warmte 

van de God die je dient.

Ik buig mijn hoofd en laat alles los
en leg het in de handen van mijn Heer,
die Zich zo duidelijk over mij ontfermt.
Mijn perfectionisme, mijn angst om te falen,
om afgewezen te worden ..., ik leg het neer
en rust in Hem die mij beschermt.


Ik weet niet hoeveel tijd mij dit gaat kosten, maar ik weet dat ik pas verder kan, verder wil, als ik door dit proces heen ben, zo steek ik nu eenmaal in elkaar.

Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,