zondag 28 december 2014

Week 1 - Niet zonder U!

Toen zei hij (Mozes) tegen Hem: Als Uw aangezicht niet meegaat, laat ons dan van hier niet verdertrekken.
HSV

Mozes antwoordde: Als Uzelf niet meegaat, kunnen we beter hier blijven.
GNB

      Exodus 33:15
>> Exodus 33


Als ik afgelopen week in mijn Stille Tijd aan het lezen ben in het Bijbelboek Exodus en wel hoofdstuk 33, zijn het deze woorden die eruit springen en zich vasthaken in mijn hart.
We staan (opnieuw) aan de vooravond van het oude naar het nieuwe jaar en met het lezen van deze woorden zei mijn ziel in mij: ‘Heer, ik wil ook niet wegtrekken het nieuwe jaar in als U niet Zelf met mij meegaat.’

Mijn gedachten gaan naar een goede gewoonte, die ik van mijn ouderlijk huis heb overgenomen: met Oudejaarsavond naar de kerk gaan en voor de klok 0.00 uur slaat nog een stukje uit de Bijbel lezen en bidden.
Op deze manier wordt het voor mij heel concreet en tastbaar dat God met mij (en mijn gezin) mee gaat het oude jaar uit en het nieuwe jaar in, maar ook omdat ik Hem wil danken voor alles wat Hij heeft gegeven en heeft gedaan, dat Hij erbij was elke dag opnieuw.
Het is een moment van terugblikken op wat is geweest, maar ook op wat nog komen gaat en de bewuste keuze, dat ook we ook het nieuwe jaar niet in willen gaan zonder Hem; dat we beseffen dat we afhankelijk zijn van Hem in alles.
Ook het lezen uit Zijn woord heeft zijn vaste plek, want door Zijn woord spreekt Hij immers (ook) tot ons.
Zijn woord, dat zo belangrijk is, want daarin staan niet alleen Zijn richtlijnen, maar ook al Zijn beloften, Zijn woorden van troost en bemoediging, van hoop voor de toekomst.
Hoe moeilijk ons leven soms ook is of kan zijn, hoe onzeker ook de tijden, Zijn woord laat zien dat Hij onveranderlijk is en dat Hij al Zijn beloften nakomt, toen, nu - vandaag de dag, en tot in alle eeuwigheid!
Door Zijn woord leer ik hem meer en meer kennen, ontdekken wie Hij is en wil zijn voor mij.
Maar ook hoe mijn leven dient te zijn, hoe ik Hem het meeste eer, wat Hij van mij verlangt, verwacht, wil zien.
En dan kom ik terug bij het woord dat mij de laatste weken zo bezighoudt en wat ik tot ‘mijn woord’ (incl. consequenties) voor het jaar 2015 wil maken: toewijding.


Zoals ik op 'mijn Pagina - Waar God mij leidt' heb aangegeven, weet ik niet wat ik dit jaar eigenlijk precies moet gaan doen met het oog op het schrijven op dit Blog.
Vanaf 2011 schrijf ik mijn stukjes n.a.v. wat er staat in mijn agenda voor dat jaar, of kalenders die mij aanspraken.
Maar dit jaar is er (nog?) niets.
En toch …, toch blijf het verlangen om één keer in de week heel intensief bezig te zijn met Zijn woord; één, soms twee dagen, of dagdelen, apart te zetten om van Hem te leren, te ontvangen, en te delen.
Misschien is het dit komende jaar voor mij wel een uitstappen in geloof en vertrouwen dat God mij ook hierin zal leiden.
Ik vind het spannend, heel erg spannend en eigenlijk ook best wel eng.
Schrijven n.a.v. iets is immers zoveel makkelijker dan ‘zo maar iets uit het niets’.
Met dat de laatste weken van de kalender in zicht kwamen, was mijn gebed al, Heer, breng alstublieft iets nieuws op mijn pad, laat mij zien waar ik het komende jaar mee bezig mag gaan…, maar er kwam niets en met het rondkijken was er ook niets dat als het ware er uitsprong waardoor ik wist, dit is het.
Moet ik dan niets doen dit jaar, of ‘gewoon’ afwachten wat U mij laat zien, geeft, …?
Ik vind het eigenlijk doodeng, maar dit laatste is iets dat steeds weer naar voren komt en waardoor ik kies om hier voor te gaan.
O, hoeveel te meer is dan het woord dat bovenaan staat niet mijn gebed!
Doe mij van hier niet wegtrekken als U niet met mij meegaat!
Want als Uzelf niet meegaat, dan …, dan heeft het allemaal geen zin.

Mijn gedachten gaan ook naar het boek ‘Een vrouw naar Gods hart’ van Elizabeth George waar ik in begonnen ben.
Welk een verlangen is er niet om meer en meer een Vrouw te zijn naar God hart.
Welk een belangrijke plaats het Gebed van Toewijding niet gekregen in mijn dagelijks gebed.
Maar ook dit alles is zinloos als ik erin op weg ga zonder Hem, als Hij niet Zelf op die weg met mij meegaat.
Zo ook de Vrouwenbijbelstudiegroep, het Secret Sister Program …
Als Hijzelf daarin niet met mij meegaat, wie zal mij dan leiden?

Maar ook in mijn gezin, in mijn huwelijk, als Hij ook daarin niet met mij mee gaat, hoe zou ik Zijn wil kunnen vinden en doen, kunnen zijn en worden, die Hij wil dat ik ben en word, hoe zou ik vol kunnen houden in alle moeilijkheden, in beproevingen en in onzekere tijden?
En wat te denken van mijn gewone dagelijkse leven?
Hoe kan ik leven tot Zijn eer als Hij niet met mij mee gaat; hoe zou ik weten hoe dat moet als Hij er niet is om het mij te vertellen?

Maar met dat Hij met mij meegaat het nieuwe jaar in, verlangt Hij ook wat van mij; het is geen eenrichtingsverkeer.
God wilde niet met Mozes en het volk meegaan omdat het volk Israël zwaar had gezondigd; ze hadden namelijk een afgodsbeeld gemaakt en dat aanbeden in plaats van Hem.
Hoe waakzaam moeten wijzelf ook niet zijn dat andere dingen Zijn plaats in (gaan) nemen.
Zelfs de dingen die we voor Hem doen, kunnen een valkuil worden, een ‘afgod’.
Want alles wat op de eerste plaats komt in ons leven in plaats van God, is een afgod!
Exodus 34:14: ‘Vereer geen andere goden. Ik, de HEER, duld geen andere goden naast Me.’
God kan niet met ons optrekken, als Hij niet de eerste plaats in ons leven heeft; als niet Hij maar iets of iemand anders de eerste plaats heeft in ons leven.
Dit wil niet zeggen dat Hij ons niet ziet, maar wel dat Hij niet met ons mee kan gaan, Hij duld immers niets en niemand naast Zich!
Maar Hij blijft wel wachten en uitzien naar ons, dat we terugkeren van onze verkeerde wegen, want er is vergeving, er is genade, voor iedere zondaar die tot inkeer komt.
Dank U wel, Heer Jezus!

Of God met ons meegaat, is ook afhankelijk van het feit of wij Zijn wil zoeken en doen, en daarvoor is het nodig dat we tijd met Hem doorbrengen.
Mozes verkeerde vaak in de aanwezigheid van God en God sprak met hem als een man met een vriend.
Exodus 33:11a – ‘De HEERE sprak met Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals een man met zijn vriend spreekt.’
Mozes had al heel wat tegengesputterd in zijn leven als het ging om wat God wilde, en God was hem ook regelmatig tegemoetgekomen, maar Mozes deed uiteindelijk wel altijd wat God van hem vroeg.
En als we zijn levensgeschiedenis nalezen, dan zien we een duidelijke verandering komen in zijn leven naarmate hij langer met God wandelt.

Een prachtig voorbeeld van iemand die er ook zo naar verlangt om zoveel mogelijk in Gods aanwezigheid te zijn, in Zijn nabijheid en die voor ons echt een voorbeeld mag zijn, is Jozua, Mozes’ dienaar.
Vers 11b – ‘Daarna keerde hij (Mozes) terug naar het kamp, maar zijn dienaar Jozua, de zoon van Nun, een jongeman, week niet uit het midden van de tent.’
Of ik het nu ooit gehoord heb in een preek, of ergens gelezen heb, ik weet het niet meer, maar het is me altijd bijgebleven hoe bijzonder het is dat Jozua in de tent bleef terwijl Mozes al vertrokken was naar het kamp; hoe daaruit het verlangen van Jozua sprak naar het zo dicht mogelijk bij God willen zijn en blijven.
Dat het er ook zo heel specifiek staat dat hij daar bleef, laat ook zien dat dit voor God heel belangrijk is.
En zo is het dus ook voor ons heel belangrijk om tijd met Hem door te brengen.

Hoe zullen we weten wat Zijn wil is, als we niet stil worden om naar Hem te luisteren?
Hoe zou Hij tot ons kunnen spreken als we door de drukte van onze bezigheden geen kans hebben om Hem ook maar te horen?
Hoe zou Hij ons kunnen bemoedigen en troosten, als we maar doorploeteren, alleen maar gericht zijn en blijven op onze zorgen en moeiten, problemen enz., en niet de tijd nemen om aan Zijn voeten neer te knielen en bij Hem uit te huilen of om alles bij Hem neer te leggen?

We willen zo graag dat Hij met ons meegaat, maar hoe snel gebeurt het niet dat wij alweer bij hem vandaan lopen?
En dat hoeft echt niet altijd bewust te zijn, misschien soms eerder onbewust, doordat we door de drukte die onze huidige maatschappij met zich meebrengt, niet de tijd nemen om te horen wat Hij wil.
‘Heer, ik wil graag dat U met mij mee gaat vandaag, maar we moeten wel opschieten, want ik moet dit nog doen en dat nog; en dan moet ik nog daarheen en daarheen; en o, dat moet ik ook nog even vlug doen … Kunt U dan nog even hier helpen en daar, en God? Here God? Heer, Heer, waar bent U nu? Hè, net als ik U zo nodig heb, dan …’


‘Als Uzelf niet meegaat, kunnen we beter hier blijven’, maar krijgt God wel de kans in ons leven om met ons mee te gaan, of lopen we meerdere keren op een dag achterom te kijken om te zien waar Hij blijft?
Ik moet bekennen en belijden, dat mij dit vaker gebeurt dan me lief is, en het is dan ook mijn grote verlangen om het nieuwe jaar in te gaan en mij toe te wijden ook aan het met Hem optrekken en niet voor Hem uithollen; naast Hem te wandelen, zodat ik Hem zie en in gelijke tred met Hem zal gaan en zo kan horen wat Zijn wil voor iedere dag van mijn leven.

En jij?


Lieve Vader in de hemel, zo aan de vooravond van het nieuwe jaar kom ik bij U en leg al deze woorden die ik hier geschreven heb neer voor Uw troon en ik bid U, dat U met mij meegaat ook dit komende jaar.
Laat mijn hart toch steeds vurig zijn, vurig in het volgen en dienen van U; toegewijd en gericht om een Vrouw naar Uw hart te zijn.
Heer Jezus, Maria had het goede deel gekozen en ik verlang ernaar om ook dat goede deel te kiezen, steeds weer, maar hoewel mijn geest gewillig is, mijn vlees is zwak.
Kom mij tegemoet, Heer Jezus, met de hulp van Uw Geest, opdat mijn woorden ook omgezet kunnen worden in daden.
En waar mijn geloof te klein is en ik tekortschiet, Heer, schenk mij geloof!
Leer mij zo om naast U te wandelen, kalm en rustig aan, zodat ik kan horen wat U tot mij wilt zeggen, kan zien wat U mij wilt laten zien, en kan doen wat Uw wil is dat ik doe.
Heer, hoe zinloos en doelloos is het leven zonder U; hoe betekenisloos de dingen die ik doe.
Gaat U daarom met mij mee, en zegen mij en het werk van mijn handen, opdat het zal zijn tot eer en glorie van Uw grote Naam.
Dank U wel, dat U er bent, er was, en er altijd zult zijn; tot in alle eeuwigheid.
Ik prijs Uw Naam.

- Amen -


Heer Jezus,
leer mij volgen,
leer mij gaan.
Niet voor U uit,
maar dicht
achter U aan.

Leer mij luisteren,
leer mij verstaan.
In de stilte
kan ik U horen,
Uw stem verstaan.

Ga met mij mee,
ook dit nieuwe jaar.
Leer mij volgen,
leer mij luisteren,
Leer mij vertrouwen
op Uw woord dat zegt:
‘Ik ben daar!’


Gods rijke en onmisbare zegen voor het nieuwe jaar.
Dat we allen ons zullen laten leiden door Hem; dat er regelmatig momenten zullen zijn in ons leven, waarin we stil zullen staan om te kunnen luisteren naar Hem, om tijd met Hem door te brengen, opdat ook onze omgang met Hem vertrouwelijk zal zijn of worden.
Zijn dichte nabijheid en de leiding van Zijn Geest bid ik je toe voor het komende nieuwe jaar.
In Jezus' Naam.

Een liefdevolle groet,




Tot slot:

Vertrouw op de Heer met heel je hart en wees niet eigenzinnig.
Houdt de Heer voor ogen bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg.
Wees niet eigenwijs, heb ontzag voor de Heer en ga het kwaad uit de weg.
Spreuken 3:5-7
>>HSV

Overweeg wel iedere stap, zodat je gang vast blijft.
Spreuken 4:26
>> HSV

Vertrouw je werk toe aan de Heer en je plannen zullen slagen.
Spreuken 16:3
>> HSV

In eigen ogen heeft een mens altijd juist gehandeld, maar de Heer kijkt tot op de bodem van zijn hart.
Spreuken 21:2
>> HSV

Wie bang is voor mensen, zet zichzelf een val, wie op de Heer vertrouwt is veilig.
Spreuken 29:25
>> HSV

Charme is bedrieglijk en schoonheid verdwijnt snel, lof verdient alleen een vrouw die leeft in ontzag voor de Heer.
Spreuken 31:30
>> HSV

Bewaak daarom boven alles je eigen hart, want daar ligt de bron van het leven.
Spreuken 4:23
>> HSV

Alles wat God ons heeft gezegd, is door de tijden heen waar gebleken; Hij is een schild voor wie bij Hem schuilen.
Spreuken 30:5
>>HSV


1 opmerking: