zondag 21 september 2014

Week 39 - Laat los!

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.
HSV

Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. 
Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
NBV

Filippenzen 4:6,7


Wees in geen ding bezorgd, …
‘Want ik ben daar toevallig heel erg goed in. In me zorgen maken bedoel ik. Als er iets te piekeren valt: ik ben er als de kippen bij. En als het even kan, zoek ik meteen het ‘worstcasescenario’ uit om ’s nachts lekker over wakker te liggen.’*

In deze uitspraak van de schrijfster van de overdenking herkennen velen van ons zich vast wel.
Misschien dat velen van ons van zichzelf ook wel denken, dat ze zelfs kampioen zijn als het gaat om zich zorgen maken.
Ik weet wel, dat ik dit regelmatig van mezelf heb gedacht (en soms nog denk).
Net als de schrijfster ben ik erg goed in het bedenken van ‘worstcasescenario’s’, alhoewel, het is nog niet eens zozeer bedenken, want het ‘plopt’ gewoon zo maar in mijn hoofd, daar hoef ik eigenlijk helemaal niets voor te doen.
Vooral toen onze kinderen nog klein waren en ze aan het buiten spelen waren en ik ze niet kon vinden; o, wat er dan allemaal niet in mijn hoofd omging …
Of als ze nu met de auto weggaan en ze veel later thuiskomen dan gepland; of mijn man die maar niet thuiskomt terwijl hij er al lang had horen te zijn, of …
Om nog maar niet te spreken over de tijden toen depressiviteit ons huis was binnengekomen en daarmee suïcidegedachten en –poging, en automutilatie; telefoontjes van ‘mam, ik sta bij de trein en ik heb de neiging om …’.
En wat als er ineens mensen in beeld komen die je dochter tegen je opzetten en haar bij hun in huis proberen te halen …
Zaken die minder gaan lopen en waarin je keuzes moet maken; de dreiging dat je je huis kwijtraakt en …
En zoals nu, de gezondheid van mijn man, bij wie RA is gediagnosticeerd …
Ach, zo zullen we allemaal wel in meer of mindere mate onze eigen dingen kunnen op noemen waarin zorgen ons beroofden van onze vrede, van onze nachtrust, en waar we misschien zelfs soms gedacht hebben (of denken), dat we er nooit doorheen zullen komen, en dat ze ons (straks) op kunnen vegen en opsluiten, omdat we er aan onderdoor zullen gaan.
Ik moet zeggen, ‘het wees in geen ding bezorgd’ heb ik me (nog steeds) niet eigen kunnen maken, maar ik heb wel in deze perioden het één en ander ontdekt, en geleerd, waaronder ook meer en meer loslaten (al gaat dat proces –leren loslaten- nog steeds door).


Zorgen – bezorgdheid – vrees
Net als ik de Bijbelteksten over bezorgd zijn nog eens opzoek en nalees, is het alsof God zegt: ‘Zie je, Mijn kind, Ik ken je, ik jullie mensen; Ik ken de mens. Ik weet hoe jullie in elkaar zitten en dat zorgen maken, bezorgd zijn iets is, dat met de zonde jullie leven is binnen gekomen. Daarom heb Ik deze woorden gegeven en op schrift gesteld. Ik veroordeel je niet met deze woorden, maar wil je laten weten dat Ik ervan op de hoogte ben dat het er is en Ik wil je helpen. Ik wil je in de eerste plaats laten weten dat het niet nodig is om je zorgen te maken, want Ik zorg voor je, maar Ik wil je ook laten weten wat je moet doen als je je wel bezorgt maakt.’

Ik heb grote moeite met mensen die zo simpel zeggen: je zorgen maken is zonde; je moet alles bij Hem neerleggen en daar laten. Klaar.
Met de zondeval zijn zorgen ons menselijk leven binnengekomen; dit is gewoon een realiteit.
De één maakt zich eerder en meer zorgen dan de ander, maar over het algemeen gesproken kun je gewoon zeggen dat zorgen in meer of mindere mate deel uit maken van ons menselijk bestaan.
Zelfs Paulus, van wie de Bijbeltekst voor deze week is, (er)kent dit.

2 Korinthiërs 7:5:
‘Want ook toen wij in Macedonië gekomen waren, heeft ons vlees geen rust gehad, maar waren wij in alles verdrukt: van buiten waren er conflicten, van binnen vrees.’

(De NBV en de GNB spreken van zorgen.
Zorgen, bezorgdheid, vrees, ze zeggen allemaal hetzelfde: bekommering om iets dat al dan niet zal of kan gebeuren)
Maar ook in Filippenzen 2:26 (25-28) en Galaten 4:20 wordt er over ‘zorgen maken - gesproken.

Persoonlijk geloof ik niet dat bezorgdheid of zorgen maken op zichzelf zonde is, maar dat het net als boosheid een menselijke emotie is.
Echter zoals met vele dingen het geval is, draait het om wat wij er mee doen; en dat dit hetgeen is wat tot zonde kan leiden.
Boosheid op zich is geen zonde, echter boos blijven en wat daar weer uit voort kan komen wel.
Zo is het denk ik ook met bezorgdheid of zorgen maken; op zichzelf geen zonde, maar als we er op de verkeerde manier mee omgaan, kan het wel zonde worden of tot zonde leiden.


Dat zorgen als vogels boven je hoofd vliegen dat kun je niet veranderen, maar dat ze nesten bouwen in je haar, dat kun je voorkomen.

(Uit: Valse getuige
Van: Randy Singer)


…, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; …


Loslaten
Werp uw zorg op de HEERE, en Hij zal u onderhouden; Hij zal voor eeuwig niet toelaten
dat de rechtvaardige wankelt. 
(HSV)

De last op je schouders, draag hem over aan de Heer, Hij zal voor je zorgen; wie Hem trouw is, laat Hij niet bezwijken, nooit.
(GNB)

Psalm 55:23

Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u.
1 Petrus 5:7

De sleutel van loslaten -wat denk ik een proces van leren is- is naar Hem toegaan en alles aan Hem geven.
Nu weet ik niet hoe het bij jou is, maar dit vind ik wel simpeler gezegd dan gedaan.
Soms is zelfs het naar Hem toegaan al een proces van worstelen, want als ik boos ben op God (bijvoorbeeld omdat ik vind dat Hij me een veel te zwaar pakje geeft om te dragen, of te veel, of te snel achter elkaar) dan ben ik niet in staat om naar Hem toe te gaan en maar alles bij Hem neer te leggen, want in wezen geef ik Hem de schuld van wat er allemaal gebeurt, en hoe zou Hij dan iets voor mij kunnen betekenen.
Maar als dat niet speelt, dan nog vind ik het nog steeds niet zo simpel.
Het Hem alles vertellen, of dingen vragen is dan nog niet zo’n probleem, maar het bij hem laten wel.
Hoe vaak neem ik niet alles weer met dezelfde vaart terug?

Werp uw zorg op de Heer, gooi het van je af en op Hem!
Draag de last op je schouders over aan Hem!
Niet: en neem het daarna weer mee terug of weer over van Hem.
Lange tijd had ik geen flauw idee hoe ik dit toch moest doen, maar in de moeilijke jaren die achter ons liggen heb ik ontdekt waardoor ik dit toch kan.
Nee, het is niet zo dat ik nu alles heel makkelijk los kan laten, maar ik weet wel wat ik moet doen en wat werkelijk werkt.

De schrijfster van de overdenking ziet het danken uit de gegeven tekst als het aloude ‘tel uw zegeningen’ – principe, maar in die hele donkere dagen was ik vaak niet in staat om te danken, laat staan om zegeningen te ontdekken.
Ja, als ik mijn zoon weer veilig thuis had, dan was mijn hart weer vol van dankbaarheid, maar als zo’n telefoontje kwam …
In de tijd echter dat we dachten onze dochter kwijt te raken en wij soms totaal niet wisten waar zij was, of dat we juist wel wisten waar zij was, maar grote zorgen daarover ons bezighielden, heb ik echter iets geleerd, waardoor ik nu weet hoe ik kan loslaten en ook kan danken.
Makkelijk?
Nee, nog steeds niet, en soms lukt het me ook helemaal niet; het blijft in iedere situatie een keuze die ik moet maken, al ik weet nu wel uit ervaring dat het echt werkt.
Ik heb het al vaker genoemd en er ook over geschreven, maar ik vind het zo belangrijk en kostbaar, en niet alleen voor degenen die meelezen, maar ook voor mijzelf, om me dit weer opnieuw voor te houden, dat ik het weer doe.
Namelijk het proclameren of uitbidden van Gods woord.

Wat we ons namelijk heel goed moeten realiseren, is, dat als we onze zorgen op God werpen, of onze last overdragen aan Hem, er een lege plek ontstaat en de lege plek die dan ontstaat, moet wel gevuld worden met iets anders dan onze zorgen of lasten.
En waar we deze plek mee vullen bepaald hoe we verder gaan of verder kunnen.
Als we niets doen, zal alles wat we aan God gegeven hebben weer heel snel terug zijn.
Aan God geven betekent namelijk niet dat de problemen dan maar weg zijn, maar wel dat het niet meer die zware last is die we meetorsten en onder gebukt gingen.
En als we die lege plek niet vullen met Zijn woord, of met dankzegging, of beide, dan zullen onze gedachten weer heel snel terug zijn bij waar we begonnen en zullen we vermoeid en belast onze weg voort gaan.

Dankzegging en proclameren, - voor mij werkt dit in tijden van zorgen, pijn en verdriet vaak in omgekeerde volgorde- haalt onze aandacht af van de zorgen en moeiten, van onze angsten en vrees, en richt ze op Degene, Die alles vast in handen houdt en iedere dag voor ons zorgt.
Zijn woord proclameren of bidden, brengt ons bij wie Hij is, bij Zijn beloften, bij Zijn woorden van bemoediging en troost.
En door deze woorden hardop uit te spreken, snij ik als het ware de elastieken draden die aan alle zorgen vastzitten, door, waardoor ze bij God blijven en ze niet als weer met dezelfde vaart terugspringen in mijn hoofd.

Op deze manier loslaten wil niet zeggen dat het me niet interesseert, of dat als het gaat om zorgen om hen die me zo lief zijn, dat ik niet genoeg van hen houd, nee, het is eerder het tegenovergestelde.
Juist omdat ik van hen houd, is dit het beste dat ik kan doen, omdat ik hen leg in de handen van Degene die er echt iets aan kan doen.
Loslaten en in Zijn handen leggen is overgave, is erkennen dat ik het zelf niet kan en Hem zo vreselijk hard nodig heb.
Loslaten en in Zijn handen leggen, is geloven dat Zijn woord ja en amen is, dat Hij betrouwbaar is.
Loslaten en in Zijn handen leggen, is vertrouwen op Zijn liefde en genade.
Loslaten en in Zijn handen leggen, is geduldig wachten op wat Hij gaat doen.

Nee, dit wil niet zeggen dat alles zal gebeuren zoals ik het graag wil en op het tijdstip dat ik het wil.
God is God, de Schepper van hemel en aarde, de Almachtige, de Ene, de Ik ben, die Ik ben, Jaweh.
Maar één ding mag ik zeker weten, dat Hij me in alles nabij is, me de kracht zal geven die ik nodig heb, en alles zal uitwerken zoals het het beste is.
Geloof en vertrouwen is al dat Hij van mij vraagt.


Lieve Vader in de hemel, wat zult U ongetwijfeld vaak Uw hoofd schudden omdat ik me weer zoveel zorgen maak.
Toch hebt U zoveel geduld met mij, houdt U zoveel van mij, dat U niet stopt of ophoudt met mij op allerlei manieren te laten zien dat U te vertrouwen bent en dat het allerbeste dat ik kan doen is steeds opnieuw al mijn zorgen bij U brengen.
U zegt het in Uw woord, U legt uit waarom, en U wacht steeds weer geduldig op mij tot ik kom.
O, lieve vader, dank U wel voor Uw liefde en geduld!
Boven alles wil ik U bedanken voor wie U bent en voor wat U allemaal voor mij en mijn gezin doet.
Hoe U ons omgeeft en vasthoudt.
O ja, er zijn een heleboel dingen die ik graag anders zou zien, en ik blijf er om bidden, maar ik wil het ook loslaten en erop vertrouwen dat U weet wat het beste is en ook wil ik mij voegen naar Uw plan.
Ik hou van U, Heer, en hoewel alles in mij soms wrikt en wringt aan vrees en vragen, toch geef ik mij en mijn wil over aan U.
Ik bid U zo, lieve Vader, ook voor hen die door alle moeiten, vrees en zorgen, het leven haast niet meer zien zitten of aankunnen.
Zorgt U alstublieft voor hen, zoals U ook voor mij hebt gedaan en doet, en toon ook aan  hen wie U bent.
Toon hen, maar ook aan mij als ik het vergeet, dat door op U te vertrouwen er vrede in ons hart kan zijn te midden van de stormen van het leven, en hoop en uitzicht te midden van alle onrust en onzekerheden.
Ontferm U, Vader, ontferm U en wees ons genadig.
In Jezus’ Naam.

- Amen –







Vertrouw MIJ!

Vertrouw Mij, Mijn kind,
vertrouw en geloof
dat Ik voor jou zal zorgen.

Leg alles wat je hart
zo bezwaardt en bezighoudt
in Mijn handen en vul je opnieuw met
mijn woorden van troost en kracht.

Laat Mij toch je lasten dragen,
tob toch niet langer voort.
Zie op Mij, op wie Ik ben;
kom en laat los; Ik wacht.

Vertrouw Mij, Mijn kind,
vertrouw toch en geloof
dat Ik voor je zal zorgen.


Gods rijke zegen voor de komende week 
en een liefdevolle groet,




* Citaat kalender


Het is weer een heel lang stuk geworden, maar ik wil toch ook nog graag enkele linken er aan toevoegen die, denk ik, de moeite waard zijn om ook te lezen.

* Loslaten

* Vertrouwen voor angstige dagen

* De last op je schouders

* Je binnenkant versterken


2 opmerkingen:

  1. Zo lang geleden. Zo'n mooie aansporing. Bedankt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Lieve Aritha, dat je mij weer even terugbracht bij dit oude 'blogje'.
      Dankbaar dat ik het weer even mocht teruglezen.
      God is zo goed!

      Verwijderen