Als de HEERE God is, volg Hem, maar als het de Baäl is, volg hem! Maar het volk antwoordde hem niet één woord.
HSV
Daar sprak Elia het volk als volgt toe: ‘Hoe lang blijft u nog op twee gedachten hinken? Als de HEER God is, volg hem dan; is Baäl het, volg dan hem.’
De Israëlieten zeiden niets.
NBV
1 Koningen 18:21
Ook nu is het is goed om eerst het hele verhaal te lezen en niet slechts deze ene tekst.
>> 1 Koningen 18
Ik vind het altijd geweldig om aan de hand van bijvoorbeeld deze kalender de Bijbel te lezen.
Ik ontdekt daardoor steeds weer andere dingen, of wordt met mijn neus op iets gedrukt waar ik niet of nauwelijks nog bij had stil gestaan.
Zo ook deze keer.
‘Maar het volk antwoordde hem niet één woord.’
(De Israëlieten zeiden niets – NBV)
Eigenlijk misschien best wel een beetje grappig, de titel en deze Bijbeltekst, maar het geeft ook direct aan, dat niets zeggen, jezelf niet uitspreken, ook een stem is, een keuze.
En daar draait het deze week om, om kiezen, om keuzes maken, om een keuze te maken.
‘Hoelang hinkt u nog op twee gedachten; hoelang blijft u nog op twee gedachten hinken?’
‘Kies dan heden wie u dienen zult, …’
Jozua 24:15
De Israëlieten hadden altijd hun woordje klaar, ze stonden altijd vooraan om zich (ongevraagd) uit te spreken, om te laten weten wat ze dachten en voelden, maar nu hen rechtstreeks deze belangrijke vraag wordt gesteld, zwijgen zij in alle talen.
Niemand doet zijn mond open.
Zouden ze met een schuin oog naar elkaar hebben gekeken?
Ik zie het zo voor me, een grote menigte die bij elkaar komt, misschien wel mopperend over het feit dat ze hun werk in steek moesten laten, ondertussen ook klagend over de droogte die veel te lang aanhoudt en oogsten doet mislukken en daarnaast misschien wel ongeduldig staat te wachten op wat komen gaat, want ja, ze hebben nog wel meer te doen.
En dan komt Elia, hij loopt op het volk toe en zegt: ‘Hoelang blijven jullie nu nog op twee gedachten hinken?’
Ongeduld klinkt door in zijn woorden; kom op zeg, hoelang duurt het nu nog voordat jullie een keuze maken!
‘Als de Heer de ware God is, volg dan Hem; is Baäl het, volg dan Baäl!’
Het blijft doodstil; in gedachten hoor ik een heleboel geschuifel van voeten, en zie ik gezichten, die naar de grond kijken, of naar alle kanten, behalve naar de kant van Elia.
Hier en daar kijken mensen met een schuin oog naar hun buurman of buurvrouw, maar niemand zegt wat, het is en blijft, doodstil.
Eigenlijk hebben ze door te zwijgen ook een keuze gemaakt, niet kiezen is ook een keuze.
‘Wie niet voor Mij is, is tegen Mij,’ zegt de Bijbel immers. (Lucas 11:23)
Maar de kous is hiermee niet af.
Ja, God had na dit veelzeggend zwijgen kunnen zeggen: ‘Bekijk het dan allemaal maar, je hebt je kans gehad, Ik trek mijn handen van jullie af. Na alles wat Ik keer op keer voor jullie heb gedaan, na alle wonderen en tekenen waarin Ik heb laten zien wie Ik ben …
Waar denken jullie dat deze droogte vandaan komt? Waarom denken jullie dat ik deze droogte over jullie heb laten komen? Dit was (opnieuw) een kans om terug te keren naar Mij, jullie God vanaf het begin. Altijd staan jullie vooraan in de rij met commentaar, en waar is jullie grote mond nu? Bekijk het dan nu ook maar; Ik trek Mijn handen van jullie af.’
Wij mensen reageren vaak zo, maar God niet.
God is anders, God geeft kansen, keer op keer; Zijn liefde voor Zijn volk, en voor ons is zo groot!
Het trof mij vanmorgen met het schrijven opnieuw heel diep, dat God niets van dit alles doet, maar (opnieuw) er voor kiest om Zijn weerbarstige volk te laten zien wie Hij is.
Op niet te mistane wijze laat Hij zien dat Hij God is, Hij en niemand anders. (vers 23-38)
‘Toen heel het volk dat zag, wierpen zij zich met hun gezicht ter aarde en zeiden: De HEERE is God, de HEERE is God!’
(vers 39)
‘Kies dan heden wie gij dienen zult.’
‘Wie niet voor Mij is, is tegen Mij …’
Mijn gedachten gaan naar een ander woord uit de Bijbel, weliswaar gaat het daar over de dag waarop de Here Jezus terug zal komen, maar het laat ons wel het hart van God zien.
‘… maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen.’
(2 Petrus 3:9)
En van daaruit word ik geleid naar Ezechiël 18:32 en 33:11:
‘Ik verheug me niet als iemand sterven moet. Dat houd ik, God, de Heer, jullie voor. Kom tot inkeer en leef!
Zeg hun namens mij: Zo waar als ik de levende God ben, ik verheug me niet als een misdadiger sterft. Integendeel, ik zie veel liever dat hij tot inkeer komt en in leven blijft. Breek met jullie misdaden! Kom tot inkeer! Want waarom zouden jullie sterven, volk van Israël?’
God heeft geduld met Zijn volk, maar God heeft ook geduld met ons!
Misschien herkennen we onszelf wel in het stilzwijgende volk op de berg Karmel en kijken ook wij om ons heen of we de enige zijn of dat er nog meer zijn en laten we daar ons antwoord van afhangen.
Hoe moeilijk kan het zijn om als enige je uit te spreken dat je bij God hoort, of wil horen.
Hoe moeilijk kan het zijn, als de vraag rechtstreeks komt.
Hoe moeilijk is het soms niet om een keuze te maken; keuzes hebben immers gevolgen.
Maar God heeft (nog steeds) geduld; Hij geeft een ieder van ons steeds weer nieuwe kansen.
Hij toont ons wie Hij is.
Hij laat steeds opnieuw zien hoeveel Hij van ons houdt.
En Hij wacht, en wacht … en wacht … (nog)
Misschien voelen en horen we Hem vandaag wel kloppen aan de deur van ons hart; beseffen we dat Hij ons vraagt om binnen te mogen komen.
Misschien vraagt Hij ons vandaag om nieuwe toewijding, om onszelf opnieuw geheel en al aan Hem toe te wijden en dat ook zichtbaar te maken in ons leven, in de keuzes die we maken, in de dingen die we doen.
Misschien betekent het wel dat we daardoor weer andere keuzes moeten maken, dingen niet meer moeten doen, of juist wel, ongeacht de gevolgen of wat het kost.
Misschien vraagt Hij wel van je dat je opstaat en laat zien dat je Hem toebehoort, al ben je de enige in je gezin, je familie, of op je werk.
Misschien vraagt Hij wel …
Een ieder van ons heeft dagelijks zijn of haar eigen keuzes te maken, al blijft de belangrijkste keuze: voor of tegen Hem.
De schoolvakantie is bijna weer voorbij, in sommige gedeelten van ons land is zelfs de vakantie alweer voorbij en dit betekent dat alles weer langzaamaan op gang komt, verenigingen, Bijbelstudies, sportclubs, ...
Dit alles vraagt opnieuw van ons ook weer allerlei keuzes; hoe plannen we alles weer in, waar kiezen we voor?
Tijd voor onszelf, of tijd met God?
Een film of voetbalwedstrijd, of een Bijbelstudie of huiskring?
Bidden voor het eten op school of ons werk, of toch maar niet?
Zondags uitslapen omdat we het zo druk hebben gehad afgelopen week, of toch maar opstaan en naar de kerk gaan?
Toch eens dat gesprek aangaan, of zwijgen?
…
Kiezen.
Het leven zit vol keuzes die we moeten maken, iedere dag opnieuw.
En nog heeft God daarin geduld met een ieder ons; nog spreekt Hij tegen een ieder van ons; probeert Hij onze aandacht te trekken op allerlei manieren en wacht Hij.
Willen wij horen?
Willen wij zien?
Of wachten wij tot …?
Lieve Vader in de hemel.
Steeds opnieuw komen dezelfde dingen terug: Uw liefde en Uw geduld!
En op nieuw wil ik U ervoor danken!
Dank u wel voor Uw liefde voor mij!
Dank Uw wel voor Uw geduld met mij!
Dank U wel, dat U Zich niet van mij afkeer, als de keuzes die ik maak niet in overeenstemming zijn met Uw wil, maar dat U mij steeds weer terug probeert te brengen op de juiste weg.
Ik bid U, lieve Vader, leer mij luisteren naar Uw zachte stem, de stem van Uw Geest die mij wilt leiden.
Ik bid U om de wijsheid van Uw Geest, in de keuzes die ik steeds opnieuw weer moet maken.
Laat mij meer en meer afgestemd raken op wat Uw wil is, op wat U vreugde schenk en op wat U verdriet doet.
Ik bid U in het bijzonder voor hen die U horen kloppen aan de deur van hun hart, maar in tweestrijd staan, misschien bang zijn voor de gevolgen, voor familie, voor …
O, Lieve Vader, toon Uzelf aan hen zoals U Zich toonde aan Uw volk op de Karmel, zodat er geen ruimte meer overblijft voor twijfel of hinken.
Ik bid speciaal voor hen, die vervolgd worden om hun geloof in U.
O, ja, voor hen in het bijzonder bid ik, dat U hen in het bijzonder vol maakt van Uw Heilige Geest, net als Stefanus, zodat ze U zullen zien Heer Jezus, in plaats van de consequenties als zij zich uitspreken voor U.
Mijn hart krimpt ineen, Vader, om hun verhalen, om wat van hen wordt gevraagd en ik besef hoe makkelijk wij het hier eigenlijk hebben en dan nog …
Vergeef ons, Vader, vergeef ons … en leer ons …
Ik bid U zo om wijsheid, Vader, voor de keuzes die ik moet maken; laat ze zijn naar Uw wil, laten ze U behagen, laten ze zijn tot Uw eer.
Maak mij tot een licht in deze donkere wereld, die Uw heerlijkheid laat zien en Uw liefde doorgeeft.
In Jezus’ naam.
– Amen –
Keuzes maken
Kiezen,
keuzes maken,
iedere dag weer.
Wel of niet,
voor of tegen,
keer op keer.
Soms simpel,
soms zwaar,
soms uitgesteld.
Soms aarzelend,
soms resoluut,
soms bijgesteld.
Kiezen,
keuzes maken,
keer op keer.
Met of
zonder Hem,
telkens weer …
Gods rijke zegen voor de komende week
en een liefdevolle groet,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten