zondag 27 juli 2014

Week 31 - Je kunt het!

Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. 
Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God.
HSV

Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. 
Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, liet Hij Zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.
NBV

Hebreeën 12. 1,2


Zien op Jezus

Als ik alleen zou zien
op de dingen die gebeuren,
op de rampen en de immense nood,
zowel ver weg als dichtbij,
zou ik haast moedeloos worden,
mijn hoofd laten hangen
en zeggen:
het hoeft niet meer voor mij.

Als ik alleen zou zien
op mijn eigen leven,
op al mijn zorgen en worstelingen,
op al mijn verdriet en pijn,
kan ik bijna niet meer verder,
heb ik de neiging om op te geven
en te zeggen:
ik wil hier niet meer zijn.

Als ik alleen zou zien
op al deze dingen …

Maar ik richt mijn blik op Jezus,
de Leidsman en de Voleinder
van het geloof.
Zo kan ik daag’lijks verder
en zal ik niet van mijn Hoop
worden geroofd.


Het leven kan zijn als een storm, als een zware orkaan met windstoten, rukwinden, en striemende regen, die alles wat op hun pad komt vernietigd, of dreigt te vernietigen.
Alles wankelt en beeft, en wordt aan alle kanten heen en weer geschud.
Ook ons leven kan er soms zo uitzien, en we vragen onszelf dan af of we het nog wel vol zullen houden of hoelang nog voor we zullen breken.
Onze verzuchting klinkt: ‘ik kan niet meer; ik wil niet meer …’
Als we dan totaal geen hoop of uitzicht hebben, niemand die een hand toereikt, dan …

De titel van het stukje voor deze week is: ‘Je kunt het!’
Het is een aansporing voor een ieder van ons in moeilijke of zware tijden; in de stormen van ons leven.
Kom op, ga door, geef niet op!

Als ik het bij deze paar woorden zou laten, bij alleen deze aansporing en aanmoediging, dan zijn het holle en lege woorden zonder enige betekenis en inhoud.
Want waarom zou je je best doen om vol te houden als voor je gevoel je alles is ontnomen?
Waarom zou je niet je best moeten doen, als je totaal geen uitzicht heb, geen gat ziet in je omstandigheden of dat er ook nog maar ooit iets zou kunnen veranderen?
Waarom zou je nog je best moeten doen als je liefste bezit je is ontnomen of ontvallen?
Waarom? Waarom …?
Omdat het God Zelf is Die ons door de woorden van Paulus heen aanspoort!

God weet hoe zwaar het leven is geworden na de zondeval.
Hij weet het, en Hij heeft Zich geen moment ervan afzijdig gehouden en zal dat ook nooit doen, al lijkt het misschien soms wel zo.
Maar iets wat zo lijkt en de werkelijkheid zijn twee verschillende dingen.
God heeft het leven zoals wij het hier op aarde nu leven nooit zo bedoeld, dit had nooit zo hoeven zijn, en Hij heeft van Zijn kant er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat er een dag komt, dat alles anders zal zijn.
En tot die tijd spoort Hij ons aan om vol te houden, gehoorzaam te blijven, ons afzijdig te houden van zonden en verleidingen, onze blik te richten op Jezus en kracht te putten uit de vele getuigenissen die Hij ons geeft in Zijn woord.


Paulus vergelijkt ons leven met een wedloop, of zoals andere vertalingen ook wel zeggen met een wedstrijd en richt daarbij de aandacht op meerdere dingen, maar twee  elementen wil ik er nu uithalen.
Het eerste is dat hij ons wijst op de menigte(wolk) van getuigen rondom ons.
Je zou hen kunnen vergelijken met mensen die langs de kant van de weg staan om marathonlopers aan te moedigen.
De één roept bemoedigende woorden: ‘Kom op, je kunt het! Nog maar zover te gaan! Je bent er bijna! Kom op! Zet ’m op!’
Een ander deelt verfrissend drinken uit, en weer een ander plakt pleisters op blaren, of masseert spieren die te verkrampt zijn om verder kunnen.
En misschien kunnen ze dan deze loop niet uitlopen, maar ze zetten hun schouders eronder voor de volgende loop.

Hoewel ik totaal geen weet heb van dit soort dingen, ken ik ze wel in geestelijk opzicht.
God heeft mij leren inzien wat Hij bedoelt met deze wedloop; Hij heeft mijn ogen geopend en mij laten zien wat Hij bedoelt met deze wolk van getuigen en ik ben de waarde ervan in gaan zien.
En de vele getuigenissen, zowel vanuit de Bijbel, als van nu, bemoedigen mij om vol te houden, zijn een aansporing om door te gaan.
Ze zijn de aanmoedigingen van de mensen langs de kant, ze zijn als de pleisters op de blaren, massages van de spieren, als drinken dat verfrist en verkwikt.
Hun getuigenissen laten zien wie God is, wat Hij doet.
Ze tonen Zijn ondoorgrondelijke wijsheid, maar ook Zijn intense liefde.
Ze spreken van Zijn trouw en bewijzen Zijn grootheid en almacht.
En het vertelt mij, dat God nog steeds Dezelfde is, toen en nu; onveranderlijk, zowel in Zijn liefde als in Zijn beloften, als in Zijn wijsheid, als in Zijn trouw; als in Zijn grootheid, als in Zijn almacht.
Niets was voor Hem onmogelijk toen, niets is voor Hem onmogelijk nu.
Hij spreekt door alles heen en moedigt ons door alle getuigenissen heen aan om vol te houden.

Als tweede laat Paulus ons zien waarop, eigenlijk op wie, wij onze blik op gericht moeten houden.
Hij spoort ons aan om met volharding(oftewel, standvastig of koppig volhouden aan wat je begonnen bent; de wil om waar je mee begonnen bent ten einde toe uit te voeren)  de wedloop te lopen en om onze blik tijdens het lopen van deze wedloop, gericht te houden op Jezus.
Jezus is ons in alles voorgegaan, Hij wijst ons de weg en heeft de weg, de zwaarste van allemaal, tot het einde toe uitgelopen en Hij wacht op ons bij Zijn Vader.
Jezus kon Zijn weg gaan, doordat Hij Zijn ogen gericht hield op wat Hem te wachten stond, namelijk de vreugde die Hem wachtte bij Zijn Vader.
Hij zag over alles heen, over al het lijden, over alle schande.
Hij kon het kruis, de vernederingen, de pijn, het verdriet, de moeiten, de …, verdragen, omdat Hij Zich niet liet afleiden van Zijn doel.
Hij kon Het Kruis dragen; de angst, de bespotting, de mantel en de doornenkroon, de spijkers in Zijn handen en voeten, het door God verlaten zijn, de dood, het neerdalen in het dodenrijk; de schande van de kruisiging aan het vloekhout, door Zijn blik gericht te houden op wat Hij wist wat in het verschiet lag.
En nu? Nu zit Hij aan de rechterhand van God, Zijn Vader en heeft de weg naar de Vader  voor ons bereid, zodat dit ook ons vooruitzicht is.
Op deze Jezus dienen wij onze blik gericht te houden als wij de wedloop van het leven lopen, want samen met Hem kunnen wij het aan; samen met de wolk van getuigen en de Heilige Geest, die Jezus gezonden heeft na Zijn hemelvaart, in ons.

En zo is het ook belangrijk om elkaar te bemoedigen.
Om als het ware deel uit te gaan maken van die wolk van getuigen voor de mensen rondom ons.
Vertellen van wat God heeft gedaan in ons leven; anderen troosten zoals God ons heeft getroost.
Niet als baby afhankelijk blijven van de melk, afhankelijk blijven van anderen, maar leren en groeien om zo zelf weer er voor anderen te kunnen zijn.
Ontdekken welke gaven en talenten God ons gegeven heeft, om daar mee aan de slag te gaan en ze in te zetten ten dienste van de ander.
Zelf zo ook iemand te worden, te zijn, als iemand die pleisters plakt, masseert, te drinken geeft.
Een kaartje, een telefoontje, een mailtje, een sms’je, een bezoekje …
Een hand, een luisterend oor, een schouder …

Prediker 4:7-12
1 Korinthiërs 12:12-27


Lieve vader in de hemel.
Welk een kracht, welk een bemoediging ligt er in het lezen van de getuigenissen die U geeft in Uw woord.
Wat ben ik U dankbaar, dat U Uw woord aan ons hebt gegeven!
Welk een rijkdom, welk een zegen gaat daarvan uit en wat brengt het mij dichter en dichter bij U, en wat helpt het mij om verder te kunnen, om vol te houden, om door te gaan.
Maar ik wil U ook bedanken voor andere getuigenissen.
Getuigenissen uit boeken die geschreven zijn, of gegeven worden in de kerk.
Ik wil U ook bedanken voor elk vriendelijk, liefdevol en bemoedigend woord die ik tot nu toe heb ontvangen in mijn leven; op welke wijze dan ook.
Voor de mensen die voor mij klaarstonden en hielpen.
Dank U wel, dat ik mag leren om ook een bemoediger te worden, te zijn voor anderen; een getuige van wie U bent en wat U doet.
Ik bid U heel speciaal voor allen wiens leven op dit moment zich in een zware storm bevindt, waarbij het zicht bijna nihil is.
Vader, ontferm U over hen en wees hen genadig.
Geef een ieder van hen datgene dat zij nodig hebben om verder te kunnen, om vol te houden.
Uitzicht, hoop; wees U hun Licht aan de horizon.

In Jezus’ Naam.

- Amen – 


God heeft ons een wolk
van getuigen gegeven
om ons aan te moedigen
om vol te houden in dit leven.
Hij spoort ons aan om te waken
en om weg te doen wat ons
verstrikt doet raken.
Om vastberaden onze weg te gaan,
totdat wij juichend voor
Zijn troon zullen staan.
Om te zien op Jezus, Die alles
voor ons heeft volbracht;
ons in alles is voorgegaan
en bij de Vader op ons wacht.

Kom op, houd vol,
je kunt het!
Zie op Jezus,
zie Zijn Licht;
houd je blik
op Hem gericht.

Kom op, houd vol,
je kunt het!
Zie Zijn kracht,
zie Zijn macht;
zie Zijn liefde,
zie wat op je wacht.

Gods rijke zegen voor de komende week;
dat Zijn Licht van troost en bemoediging mag schijnen in en over jouw leven en je de kracht geven om vol te houden en verder te gaan.

Een liefdevolle groet,




2 opmerkingen:

  1. ik was van plan om te stoppen met iets maar dit artikel heeft mij anders doen besluiten

    BeantwoordenVerwijderen