maandag 30 juni 2014

Week 27 - Smachten naar God (2) '
'Ik heb gewoon geen dorst'

Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot U, o God.
HSV

Zoals een hinde smacht naar stromend water, zo smacht mijn ziel naar u, o God.
NBV

Psalm 42:2

Heer, ik wil U zoeken iedere dag opnieuw,
opdat mijn hart en ziel zich in U zullen verblijden.
Ik wil U blijven zoeken, ook als het moeilijk is;
laat Uw woord mij toch op al mijn wegen leiden.


Met het nadenken over dit thema, werd ik afgelopen week ook ergens anders bij bepaald.
Enige tijd geleden was ik eens bij mijn moeder en we kwamen zo op het onderwerp drinken.
Ik zat aan een glaasje water en vertelde haar dat ik mijzelf er weer toe had aangezet om netjes minstens 1 liter water per dag te drinken (naast koffie,thee, etc.), want het gebeurde steeds vaker dat ik er ’s avonds achter kwam, dat ik overdag toch weer te weinig gedronken had.
Ik hoor haar op een gegeven moment nog zeggen: ‘ja, maar ik heb gewoon geen dorst’.
‘Nou,’ zei ik, ‘ik ook niet, maar ik heb weleens ergens gelezen, of gehoord, dat als we dorst krijgen, het eigenlijk te laat is om te beginnen met drinken.’
Drinken moeten we dus eigenlijk doen om te voorkomen dat we dorst krijgen of uitgedroogd raken.

Dorst is een lichamelijke reactie op gebrek aan vocht; het is behoefte hebben aan drinken, maar ook een hevig of sterk verlangen, of hunkering.
De sporters onder ons kennen dit gevoel van (ontzettende) dorst vast wel heel erg goed.
Grote inspanning is één van de oorzaken waardoor wij erge dorst kunnen krijgen.
Bepaalde ziekten veroorzaken ook dorst, maar ook simpelweg te weinig drinken of door te lang wachten met drinken ontstaat dorst.
En dat laatste, vaak voortkomend uit de opmerking zoals van mijn moeder ‘ik heb gewoon geen dorst’, triggerde mij.
Deze woorden ‘ik heb gewoon geen dorst’ brachten mijn gedachten naar Gods woord.

Ik heb gewoon geen dorst …
Ik drink pas als ik dorst heb/krijg …
Zoals het lichaam reageert met dorst omdat het niet genoeg vocht krijgt, reageert onze ziel op een tekort aan geestelijk voedsel.
Als we maar wachten en wachten met het lezen van Gods woord, niet regelmatig Zijn woord tot ons nemen, verdroogt en verdort onze ziel, en ook dat heeft, net als niet genoeg drinken, gevolgen.
We hebben gezien dat dorst verschillende oorzaken kan hebben, en ik bedacht me zo dat dan eigenlijk ook de dorheid en droogte van ziel verschillende oorzaken kan hebben, waaronder dus ook onze ‘ik heb gewoon geen dorst’, oftewel ‘ik heb gewoon geen tijd, geen behoefte, geen zin, geen verlangen om Zijn woord te lezen.

Als we pas gaan drinken omdat we dorst hebben, moeten we eerst het tekort aanvullen voordat we weer enige reserve hebben opgebouwd, en duurt het dus veel langer om weer versterkt en verkwikt verder te kunnen.
En als we niet oppassen, bijvoorbeeld in tijden van een hittegolf, dan drogen we zo uit en ontstaan er allerlei klachten als: je slap voelen, duizeligheid, hoofdpijn, je wordt sloom en suf, misselijk, er volgt controle verlies, vaat- en spierkrampen, ingezonken ogen, stem verlies en uiteindelijk kun je zelfs bewusteloos raken.
Een hele lijst met allerlei klachten en als ik dit alles door ga trekken naar ons geestelijk leven, dan zie je dat daar eigenlijk in grote lijnen hetzelfde gebeurt.

Je niet regelmatig voeden met Gods woord betekent ook dat er een tekort ontstaat.
En wat als er dan mindere tijden aanbreken, er beproevingen of verzoekingen komen, er een woestijnperiode aanbreekt?
Zonder geestelijk voedsel zullen we slap worden, niet goed instaat zijn om aanvallen van ons af te slaan.
We zullen heen en weer geslingerd worden, niet goed weten welke kant we op moeten gaan.
Het kan ons zelfs echte hoofdpijn bezorgen of ons misselijk maken, omdat we niet goed meer weten wat te doen.
We gaan slecht slapen van de vele zorgen, onze ogen krijgen donkere kringen.
Onze stem klinkt steeds zachter en zachter; de kracht en autoriteit in onze stem verdwijnt.
En als we niet oppassen belanden we in een isolement, een verlaten gebied waarin God niet lijkt te zijn en de weg naar Hem terug onvindbaar.

Ik heb gewoon geen dorst.
Het was maar een gewoon zinnetje, een uitleg waarom ze niet meer dronk dan ze deed,
maar het kwam terug in mijn gedachten toen ik vorige week aan het nadenken was over het hert dat schreeuwde naar water, over David, die zo wanhopig verlangde naar God, naar Zijn aanwezigheid.
Davids dorst kwam voort uit het opgejaagd worden door Saul; hij werd verdreven naar de woestijn, ver weg van Gods tempel. (1 Sam. 23:14-28)
De reden van zijn dorst had een andere oorzaak, maar de gevolgen waren bijna hetzelfde, alleen met dit verschil, David bleef God zoeken.
In Psalm 63 schrijft hij:
‘God, U bent mijn God, U blijf ik zoeken.
Met lichaam en ziel verlang ik naar U, ik smacht naar U zoals droog en dorstig land naar water.
Daarom ging ik naar Uw tempel, om U te zien, om te zien hoe machtig U bent, hoe grootst.
Uw liefde is meer waard dan het leven, …

Naar U strek ik mijn handen uit, Uw naam zal op mijn lippen zijn.


Wat hunkerde David naar God.
Wat was hij zich bewust van wie God is en wat miste hij het om in Gods aanwezigheid, in de tempel te kunnen komen, om te zien en te horen van Zijn grootheid en Zijn macht.
Hij voelde zich als een hert dat schreeuwt om water, als droog en dorstig land.

Drinken van het levende water, ons voeden met Zijn woord is van levensbelang, net als ons gewone voedsel en drinken.
Het laat ons zien wie God is; het vertelt van Zijn macht, Zijn majesteit en Zijn heerlijkheid.
Het geeft ons Zijn leefregels, Zijn richtlijnen; het toont ons de wegen die God wil dat wij gaan.
‘Zijn woord is een lamp voor onze voet en een licht op mijn pad.’
Psalm 119:105
Het laat zien wat Hem vreugde schenkt en wat Hem verdriet doet; het vertelt ons wat goed is en niet.
Het onderwijst ons, geeft ons handvatten, ie een houvast en leidraad voor elke dag.
Het is vol bemoedigen en vol woorden van troost.
Het maakt ons sterk en krachtig, maakt ons weerbaar.
Het bevat eigenlijk gewoon alles wat we nodig hebben.
God heeft het ons ook gegeven als onderdeel van de wapenrusting.
Efeze 6:17: ‘…,en het zwaard van de Geest, dat is Gods Woord, …’
We hebben Gods woord dus ook heel hard nodig om te kunnen strijden en vechten; ‘Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten.’
(Efeze 6:12)
De Here Jezus gaf ons het voorbeeld toen Hij door de duivel werd verzocht in de woestijn.
(Mattheüs 4:1-11)
Hebreeën 4:12a zegt over Gods woord: ‘Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, …’

David hield van Gods woord.
Hij had geen Bijbel zoals wij, maar wat hij had koesterde hij, hield hij dicht aan zijn hart; bewaarde het in zijn hart.
In de manier waarop hij over Gods woord spreekt, ligt zoveel liefde, zoveel hartstocht; laat hij zien hoe kostbaar dit woord is, hoe waardevol, dat het ons eigenlijk zou moeten aansporen om zo met Gods woord bezig te zijn, dat Gods woord net zo voor ons wordt als het voor hem was.

De wet van de HEERE is volmaakt,
zij bekeert de ziel;
de getuigenis van de HEERE is betrouwbaar,
zij geeft de eenvoudige wijsheid.
De bevelen van de HEERE zijn recht,
zij verblijden het hart;
het gebod van de HEERE is zuiver,
het verlicht de ogen.
De vreze des HEEREN is rein,
zij houdt voor eeuwig stand;
de bepalingen van de HEERE zijn waarachtig,
met elkaar zijn zij rechtvaardig.
Zij zijn begerenswaardiger dan goud,
ja, dan veel zuiver goud;
en  zoeter dan honing
en honingzeem uit de raat.
Psalm 19:8-11

Gods weg is volmaakt,
het woord van de HEERE is gelouterd,
Hij is een schild voor allen die tot Hem de toevlucht nemen.
Psalm 18:31

Ik zoek U met heel mijn hart,
laat mij van Uw geboden niet afdwalen.
Ik heb Uw belofte in mijn hart opgeborgen,
opdat ik tegen U niet zondig.
Geloofd zij U, HEERE,
leer mij Uw verordeningen.

Mijn ziel wordt verteerd van verlangen
naar Uw bepalingen, te allen tijde.
Psalm 119:10-12;20


Lieve Vader in de hemel, soms hebben we gewoon ‘geen dorst’ en wachten we met drinken tot dat we dorst krijgen, en ik realiseer mij Vader, dat het dorst krijgen op deze wijze niet echt slim is.
Wat doen we U en onszelf enorm tekort.
Doe ons beseffen, Vader, dat we Uw woord nodig hebben net als ons dagelijkse voedsel.
Ja, we kunnen een bepaalde tijd zonder eten en/of drinken, maar de gevolgen blijven niet uit en kunnen op den duur zelfs dodelijk zijn.
Zo is het ook met Uw woord, Vader, als we dit niet dagelijks tot ons nemen, we niet dagelijks komen eten en drinken bij U.
Maak ons hart hongerig en dorstig naar U; bewerk ons hart door Uw Geest.
Laat er een goede honger en dorst naar U komen in ons hart; U staat immers klaar om ons te verzadigen.
Laat ons hart, onze ziel zijn, als een hert dat schreeuwt naar water, omdat we verlangen naar meer en meer van U; meer en meer van U te leren, meer en meer van U te ontvangen, meer en meer en meer naar U te verlangen.
Laat het ik heb gewoon geen dorst’ veranderen in ‘dorst of geen dorst, ik drink, want ik kan niet zonder’.
Laat ons, laat mij zijn,  als dit smachtende, naar water schreeuwende hert …

In Jezus’ Naam.

- Amen -


Uw woord is …

Heer,
Uw woord toont ons wie U bent.
Vertelt ons van Uw grootheid en heerlijkheid.
Laat ons zien, welk een machtig God U bent,
Die dagelijks met en voor ons strijdt.

Uw woord is voedsel voor onze ziel
en wijst ons de weg naar het leven.
Uw woord is echter ook een wapen
door Uzelf aan ons gegeven.

Heer,
Uw woord is ook vol troost en bemoediging,
laat ons zien waar wij schuilen mogen.
Laat ons zien hoe vol liefde U bent;
betrokken, ontfermend en bewogen.

Uw woord, Heer, is levend, krachtig en zuiver,
heeft de toets van het leven doorstaan.
Uw woord is rechtvaardig, ja, volmaakt,
het beste richtsnoer voor ons aardse bestaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten