zondag 27 april 2014

Week 18 - Het onze Vader

Bidt u dan zo: Onze Vader, Die in de hemelen zijt.
Uw Naam worde geheiligd. …
HSV

Bid daarom als volgt:
Onze Vader in de hemel,
laat uw naam geheiligd worden, …
NBV

Mattheüs 6:9


Met het lezen deze week van het stukje op de kalender en de erbij gegeven Bijbelgedeelten (*zie onderaan), heb ik mezelf menig keer afgevraagd waar nu de kern lag voor mijzelf.
Was dat bij het ‘onze’, of bij ‘Vader’, of ‘onze Vader’, of bij het 'bewust zijn' van hoe ik dit gebed bid.
Soms echter is er niet echt één bepaalde kern, één ding wat alles verwoord of eruit springt, hoe graag ik dat in wezen ook heb.
Soms zijn er gewoon verschillende dingen waar God mij op wil wijzen en mij wilt leren.
Bewust worden is immers de eerste stap naar verandering of vernieuwing.

Het ‘Onze Vader’ is denk ik het meest bekende gebed uit de Bijbel en velen kennen dit gebed.
Al weet ik ook dat er ook mensen zijn die dit gebed echt niet meer bidden; al weet ik de precieze reden daarvoor niet.
Is het omdat het een gebed was speciaal voor de discipelen, of omdat erin staat ‘… en vergeef ons onze schulden, …’
Omdat dit een gebed is voor Jezus lijden en sterven, en wij door ons geloof in Hem vergeven mensen zijn?
Hoe dan ook, het gebed staat in de Bijbel en ik denk dat we er heel veel van kunnen leren en aan kunnen hebben.
Het wordt immers ook wel het ‘modelgebed’ genoemd, een gebed dat de toon zet voor al onze andere gebeden, omdat het precies de belangrijkste dingen noemt.

Ik moet bekennen, net als de schrijfster van het stukje op de kalender, dat ik het ook heel wat keren ondoordacht heb gebeden, en waarschijnlijk zelfs wel heel wat keren klakkeloos heb mee gebeden.
‘Onze vader’, hoe vaak echter ben ik me met het bidden van deze woorden bewust geweest van het woordje ‘onze’ of van het woordje ‘Vader’?
Laat staan van de combinatie van deze twee woordjes: ‘Onze Vader’ …

Het woordje ‘Vader’ heeft jaren geleden een heel diepe betekenis voor mij gekregen.
Ik zal een jaar of 15 geweest zijn toen Prof. Velema in onze gemeente hier over sprak en ik weet nog, kan nog de verwondering voelen en de bewogenheid over het feit dat ik God mijn vader mocht noemen.
Mijn Vader!
Ik heb nog wel jaren geworsteld met het Vaderbeeld van God, omdat je als mens dat toch spiegelt aan je eigen vader, maar de impact van het Hem mijn Vader mogen noemen is levensveranderend geworden.
Ik weet niets meer van die preek, behalve die twee woordjes: Mijn Vader!

Nu gaat het om ‘Onze Vader’, de volgende stap.
Niet meer alleen mijn, maar onze.
Een-zijn door onze Here Jezus Christus in God, de Vader.
Jezus bad daar ook voor, om, vlak voordat Hij Zijn lijdensweg ging.
In ‘Het Hogepriesterlijk gebed, of afscheidsgebed’, bidt Jezus in de verzen 20 tot 23 om eenheid.

‘En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt. 
En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn, zoals Wij Eén zijn; Ik in hen, en U in Mij, opdat zij volmaakt één zijn en opdat de wereld erkent dat U Mij gezonden hebt en hen liefgehad hebt, zoals U Mij hebt liefgehad.’

Eenheid, één-zijn, opdat de wereld zal geloven …

Onze Vader, Die in de hemel zijt. Uw Naam worde geheiligd. …

Nehemia en Daniël geven ons een goed voorbeeld over dit één-zijn.
Nehemia: ‘Ik beken U dat wij, Israëlieten, tegen U gezondigd hebben, ook mijn familie en ikzelf. …’
Daniël: ‘Maar wij hebben gezondigd, wij hebben ons misdragen. …’
Wij hebben gezondigd …
Niet alleen de ander en niet alleen op zichzelf gericht, maar wij.
Nehemia en Daniël waren rechtschapen mannen, echt mannen Gods, die waar zij ook waren en in welke omstandigheden ze zich ook bevonden, God, en Zijn geboden, trouw bleven.
En toch baden zij: ‘Wij hebben gezondigd.’
Het was niet ‘zij’, zij met hun afgodendiensten en hun offers aan andere goden, zij die God hebben verlaten,’ maar wij hebben gezondigd.
Onze Vader die in de hemel is, Uw Naam worde geheiligd …
Hoe vaak bid ik zo voor onze gemeente, voor ons land, voor ons volk?

Als ik nu terugdenk aan de scheuring die wij een aantal jaar geleden in onze gemeente hebben gehad, wrikt en wringt het behoorlijk in mijn hart, en dringt zich de gedachte aan mij op, hoe anders alles gelopen zou zijn, als we als gemeente gezamenlijk onze knieën hadden gebogen en gebeden zouden hebben ‘Onze Vader, Die in de hemel is; Uw Naam worde geheiligd …’
Als we gezamenlijk op onze knieën zouden zijn gegaan en gebeden zouden hebben ‘Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiede, gelijk in de hemel als ook op de aarde.’
Als we gezamenlijk op onze knieën waren gegaan en gebeden zouden hebben ‘vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.’
Hij was, en is, Onze Vader!
Als Hij Onze Vader is, en het Jezus’ gebed is dat wij één zijn zoals Hij en de Vader één zijn …

In gedachten hoor ik op de achtergrond een boze en verontwaardigde Martha tegen Jezus zeggen: ‘Heer, vindt U het niet erg dat mijn zuster mij alles alleen laat doen? Zeg haar toch dat ze me moet komen helpen!’
Och, hoe vaak klagen wij onze nood over anderen niet bij God, als die ander nu maar eens …
Maar wat als we nu weer eens eerst allemaal aan de voeten van de Here Jezus gingen zitten, net als Maria deed, en gingen luisteren naar wat Hij allemaal zegt en gezegd heeft?!
Jezus noemt dit het goede of beste deel; iets dat niet van haar zal worden afgenomen!

‘Kom toch, Martha, kom toch; kom samen met Maria en alle anderen aan Mijn voeten zitten en luister naar Mij, naar wat Ik je te zeggen heb en je zult iets ontvangen wat je door niemand zal worden afgenomen!’

‘Verzamel geen schatten voor u op de aarde, waar mot en roest ze verderven, en waar dieven inbreken en stelen; maar verzamel schatten voor u in de hemel, waar geen mot of roest ze verderft, en waar dieven niet inbreken of stelen; want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.’
Mattheüs 6:19-21

De rijke man uit de gelijkenis van Jezus had het totaal verkeerd begrepen.
Hij ging op in zichzelf, zijn werk; meer, meer, meer was zijn verlangen en toen hij stierf was hij de armste man op heel de aarde.
De schatten die hij verzameld had, waren allemaal even vergankelijk en niet één daarvan kon hij meenemen toen hij stierf.

Onze Vader …

In gedachten zie ik een beeld van onze gemeente zondagmorgen, staande, samen hand in hand, en ik hoor:

Onze Vader,
Ja, Heer Jezus, door U mogen wij zeggen: Onze Vader; de Almachtige, de schepper van hemel en aarde, is niet alleen mijn Vader, maar onze Vader; door U zijn we één in Hem.
We kijken elkaar aan in liefde en vreugde om het samen één zijn in Hem.

Die in de hemelen zijt,
God, Die onder ons mensen is komen wonen, maar wiens troon staat in de hemel.

Uw Naam worde geheiligd;
Wij, als gelovigen samen, als kinderen van U, als broers en zussen van één Vader, loven en prijzen Uw heilige Naam, samen aanbidden U, één van hart en ziel om wat U Heer Jezus voor ons hebt gedaan.
Het doet er niet toe dat onze buurman of buurvrouw vals zingt, of dat de muziek te hard is, of er teveel Engels gezongen wordt of …
Samen zingen we tot eer van Hem!
Samen aanbidden we Hem, onze Vader en onze Heer Jezus Christus!

Uw koninkrijk kome;
Ja, Vader, vervul Uw beloften, samen zien we uit naar de vervulling van elke belofte die U heeft gedaan en die nog uit moet komen.
Wij geloven, wij verwachten, wij verlangen …

Uw wil geschiede,
Wij buigen ons hoofd en leggen onze eigen wil af voor Uw troon.
Niet wat wij willen, maar wat U wil.
We belijden onze schuld van egoïsme, trots, hoogmoed, liefdeloosheid, onbewogenheid … 

gelijk in de hemel alzo ook op de aarde …
Samen erkennen wij, Vader, dat Uw gedachten hoger zijn dan onze gedachten en Uw wegen hoger dan wegen.
Het begrijpen is ons te verheven, te wonderbaar, we kunnen er niet bij.
En het is goed wat U doet.

Onze
Vader …

Lieve Vader in de hemel.
Hoe diep gaan deze woorden eigenlijk.
Onze Vader.
Niet alleen mijn Vader, maar onze Vader.
HEERE, hoe zou het zijn als we ons daar veel meer van bewust waren?
Hoe zouden we ’s zondags in de dienst zijn als we ons bewust waren van dat onze.
Dat U de Vader bent van die jongen met die tatoeage en die piercing; de Vader van dat meisje met die veel te korte rok en veel te korte truitje.
De vader van die vrouw die iedere week zit te huilen in de kerk.
De vader van die oude man die zo zit te mopperen op de te harde muziek en de Engelse liederen.
De Vader van de zangleider die de muziek en liederen uitzoekt.
De Vader van …, ja, ook van mij, ikzelf, met al mijn eigen tekortkomingen en zwakheden, ongerechtigheden en zonden.
O Vader, hoe zou het zijn, als we ons eens echt bewust waren van het feit dat U onze Vader bent, dan zouden we toch geen enkel verschil mogen zien, slechts één witte zee van kleden, witte kleden van rechtvaardigheid die over onze schouders liggen, over de schouders van elk kind van U.
Samen één voor U, onze Vader …
Lieve Vader, ik bid U, hoewel het onmogelijk lijkt te zijn, laat het mij niet weerhouden om mij ernaar uit te strekken en help mij om bij mezelf te beginnen door zo te leven.
Samen.
Onze Vader.
In Jezus’ Naam bid ik U.

– Amen –


Onze Vader

Samen;
onze Vader,
zo heeft Jezus
het bedoeld;
onze Vader,
en niet alleen:
mijn.

Samen;
eenheid, één-zijn,
zo heeft Jezus
het bedoeld;
voor ons allen
werd Hij brood
en wijn.

Samen;
onze Vader.
Zie de witte zee
van kleden van
rechtvaardigheid
over de schouders
van al Gods kinderen.

Samen;
eenheid, één-zijn;
allen gekocht en betaald
met het kostbare bloed
van Jezus, Zijn Zoon;
niets, nee niets mag
onze lofprijs hinderen.


Het ‘Onze vader’, het is zo'n bekend gebed, maar zijn we ons wel bewust wat we bidden, wat we zeggen? Alleen deze eerste twee woordjes al: Onze Vader …
Iets om ook eens over na te denken?

Gods rijke zegen voor de komende week,
en een liefdevolle groet,




*
Nehemia 1:5-11
Daniël 9:1-19
Mattheüs 6:5-15
Johannes 17:20-23
Lucas 10:38-42
Lucas 12:13-21


Geen opmerkingen:

Een reactie posten